การดูแลเด็กวัยเตาะแตะ

จะทำอย่างไรให้จอมซนประจำบ้านยอมนั่งกินข้าวที่โต๊ะดีๆ คะ คุณแม่จับนั่งทีไร เขาก็จะร้องไห้โวยวายทุกครั้ง

ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ลูกจะโวยวายหรือร้องงอแงเวลาที่คุณหวีผมให้ เพราะถึงแม้จะไม่ใช่กิจกรรมเสียเลือดเสียเนื้อ

ฟองสบู่ แชมพูกลิ่นผลไม้ และของเล่นอีกนานา อาจจะทำให้ลูกของคุณโปรดปรานการอาบน้ำในห้องน้ำได้ไม่ยาก แต่ถ้าวันไหนอากาศดีๆ

สามีชอบเล่นกับลูกแรงๆ เพราะคิดว่าจะทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้น แต่ทำไมลูกดูท่าทางตกอกตกใจเสียเหลือเกินคะ

เมื่อน้องจูนวัย 3 ขวบได้เล่นชิงช้าแบบเด็กโตครั้งแรก คุณแม่เดือนบอกว่า “ดิฉันบอกลูกให้จับให้แน่นและไกวให้ลูกเบาๆ ค่ะ

ลูกเป็นเด็กที่ร่าเริงนะคะ แต่เขามักจะอารมณ์อ่อนไหวง่ายมากๆ แค่ถูกยั่วหรือแกล้งนิดเดียวก็ร้องไห้ออกมาไม่หยุดเลย ไม่รู้จะทำอย่างไรดี

เด็กวัยเตาะแตะมีกำลังกายเหลือเฟือ บางครั้งเขาก็อาจจะซุกซนจนเกินพอดี เรามีวิธีง่ายๆ ที่จะช่วยให้ลูกรู้สึกสงบและผ่อนคลายมากขึ้นค่ะ

ลูกสาวดิฉันเข้าห้องนํ้าที่บ้านเองได้สบายมาก แต่พอลูกเห็นห้องน้ำสาธารณะ เขาจะกลัวมากและไม่ยอมเข้า คุณแม่จะช่วยเขาอย่างไรดีคะ

ก่อนหน้านี้คุณอาจจะลุ้นให้เจ้าตัวเล็กเดินได้ไวๆ แต่พอขาของเขาใช้การได้คล่องจริงๆ คุณกลับพบว่าตนเองไม่ได้ยินดีปรีดาสักเท่าไร

ช่วงนี้พอพาลูกไปที่ไหนก็ตาม เขาจะต้องร้องให้คุณแม่ซื้อของให้เสมอ และจะยิ่งออกอาการโวยวายถ้าไม่ได้ของ ไม่อยากตามใจลูกเลย จะทำอย่างไรดีคะ

“ไปกางเต็นท์เที่ยวป่ากันเถอะ” คุณพ่อชวน “นอนนอกบ้าน…แค่คิดก็สยองแล้วนะ” แม่ว่า อาจฟังดูยากไปใช่ไหมเรื่องการที่จะพาลูกไปเที่ยวป่าเขาลำเนาไพร แถมประสบการณ์ใหม่…นอนเต็นท์!

ธรรมชาติของเด็กวัยนี้ชอบบีบและจับอยู่แล้ว ฉะนั้น อะไรที่เอื้อมมือคว้าได้ หนูน้อยเป็นหยิบมาเล่นหมดนั่นแหละ รวมถึงผ้าอ้อมที่ใช้แล้วด้วย

เด็กวัยเตาะแตะส่วนใหญ่อาจจะพอใส่เสื้อผ้าเองได้ แต่ก็มีอีกไม่น้อยที่ยังต้องพึ่งพาพ่อแม่อยู่ ไม่ใช่เพราะความขี้เกียจแต่ลูกยังไม่พร้อมจะเรียนรู้เสียมากกว่า

ต่อให้รักแค่ไหน แต่คนเป็นผู้ใหญ่ก็อาจมีอารมณ์เบื่อกันได้บ้าง เวลาต้องเล่นแบบเด็กๆ กับลูก

รถเป็นพาหนะที่อำนวยความสะดวกได้มากจนเราอาจลืมว่ามันมีอันตรายอะไรบ้าง แม้จะเป็นระยะทางสั้นๆ ก็อาจเกิดอุบัติเหตุร้ายแรงได้

ครอบครัวเรามีลูกสองคนค่ะ พี่สาว 4 ขวบ ส่วนน้องชาย 2 ขวบครึ่ง ดิฉันสงสัยว่าควรจะพาเขาเข้านอนพร้อมกันหรือให้คนพี่นอนทีหลังเพราะเขาโตกว่าดีคะ

อแมนด้า แกร๊นท์ ผู้เขียนหนังสือ “Grow It, Cook It with Kids” บอกว่าเธอยังไม่เคยเห็นเด็กคนไหนไม่กินสิ่งที่ตัวเองปลูกและดูแลเอง

เมื่อลูกถึงวัยปีนป่ายและเริ่มเรียนรู้โลกกว้างมากขึ้น คงปฏิเสธไม่ได้ว่าหนึ่งในพฤติกรรมที่น่าหมั่นเขี้ยว (และน่าปวดหัวในเวลาเดียวกัน)