การป้องกันอุบัติเหตุ

สกู๊ตเตอร์นั้นเพิ่มความเร็วให้กับการเคลื่อนที่ของเด็ก เพราะฉะนั้นหากเด็กไม่สามารถทรงตัวบนเครื่องเล่นเหล่านี้ เขาอาจจะล้ม บาดเจ็บ กระแทกได้ มาป้องกันลูกบาดเจ็บกันเถอะค่ะ

ระวังเด็กหยิบปืนมาเล่นเพราะไม่รู้ว่าเป็นของจริง มีเด็กมากมายที่หยิบปืนของพ่อมาเล่น โดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ลั่นโดนน้องบ้าง หรือนำไปแกล้งเพื่อนบ้าง ซึ่งเป็นเรื่องสำคัญที่เราไม่ควรมองข้าม

การพาเด็กๆ ขึ้นเครื่องบินโดยเฉพาะครั้งแรกนั้นคงน่ากังวลใจไม่น้อย ถ้าเตรียมพร้อมไว้แต่เนิ่นๆ ก็จะทำให้ไม่เครียด ยิ่งใกล้วันเดินทางก็จะยิ่งสบายใจมากขึ้น

พ่อแม่ควรไปกันเป็นกลุ่มๆ สองสามเดือนครั้ง เดินสำรวจโรงเรียนของลูกมองหาว่ามีจุดเสี่ยงดังต่อไปนี้หรือไม่

            เมื่อลูกผ่านพ้นวัยเด็กน้อย กำลังจะก้าวสู่วัยเรียนรู้โลก ( 6 – 9 ขวบ) “โลก” สำหรับพวกเขาจึงไม่ใช่แค่ในรั้วบ้านแล้วละครับ แต่มันคือ ทุกพื้นที่ที่พบล้วนตื่นตาตื่นใจ น่าลองน่ารู้อย่างสนุกสนาน ระวังภัย…ในพื้นที่เล่น สนามเด็กเล่น คือพื้นที่เรียนรู้โลกกว้างของเด็กอีกแห่งที่ทุกคนควรให้ความสำคัญ พื้นสนามต้องเป็นแบบที่สามารถดูดซับพลังงาน ป้องกันการกระแทกของศีรษะ และลดภาวะเลือดออกในสมองได้ เครื่องเล่นต้องยึดติดฐานรากไม่ล้มทับเด็ก และต้องจำกัดความสูงของเครื่องเล่น ไม่เกิน 1.8 เมตร พื้นสนามที่ดีต้องประกอบด้วยวัสดุอ่อนนิ่มดูดซับพลังงานได้ เช่น ทราย ขี้เลื่อย ที่หนาอย่างน้อย 30 เซนติเมตร หรือพื้นสนามสังเคราะห์ที่ทำจากยาง หรือวัสดุอื่นที่มีการทดสอบแล้ว ขณะที่พื้นสนามที่เป็นพื้นแข็ง เช่นซีเมนต์ อิฐสนาม ก้อนกรวด ยางมะตอย ทรายอัดแข็ง พื้นหญ้าธรรมดา มีความเสี่ยงต่อการบาดเจ็บศีรษะรุนแรง   ข้อสังเกตเพื่อพ่อแม่ เลือกพื้นที่เล่นให้ลูกปลอดภัย พื้นที่เดินและพื้นที่เล่นของเด็กในชุมชนต้องแยกออกจากถนนที่มียานพาหนะสัญจร ในต่างประเทศการออกแบบหมู่บ้านจัดสรรที่มีสถานที่พักผ่อน เช่น สวนหย่อม สนามเด็กเล่น หรือสระว่ายน้ำ มักมีทางเดินเท้า หรือทางจักรยานที่เด็กและผู้ใหญ่มาถึงได้โดยไม่ต้องข้ามถนนเลย ขณะที่ในชุมชนเรามักอำนวยความสะดวกกับผู้ใหญ่มากกว่า เช่น ถนนในหมู่บ้านกว้างขวาง […]

มีผู้ใหญ่ไม่น้อยที่คิดว่า “เด็กโตแล้ว” จึงวางใจเกินไป คิดเอง (เออเอง) ว่าเด็กวัยนี้เข้าใจดีแล้วเรื่องเสี่ยงไม่เสี่ยง หลีกเลี่ยงภัยได้เองแล้ว จึงไม่ต้องดูแลใกล้ชิดจนอาจถึงขั้นปล่อยปละละเลย

ในบรรดาสิ่งของที่เด็กสนใจ สำหรับเด็กยุคนี้แล้ว คงไม่มีอะไรจะ “แรง” เท่ากับของเล่นไฮเทคที่เรียกว่า “เกม”

ในช่วงปิดเทอมนี้ พี่โตส่วนใหญ่ใช้เวลาว่างไปกับอินเตอร์เน็ตเสียเยอะ ทั้งเล่นเกมออนไลน์ และแชท จนอาจเผลอลืมเวลาที่ควรจะช่วยเหลือคุณดูแลคุณตาคุณยายที่บ้าน วันนี้เราขอนำบทความดีๆ จากเว็บไซต์ Thaihotline.org เพื่อสร้างเสริมนิสัยการใช้อินเตอร์เน็ตที่ดีให้แก่เด็กๆ มาฝากกันค่ะ   10 วิธี ดูแลลูกยุคไซเบอร์   สร้างวินัยและความรับผิดชอบตั้งแต่ยังเล็ก กำหนดเวลาอย่างชัดเจนแก่ลูกว่าเล่นได้วันละกี่ชั่วโมง และถ้ายังทำการบ้านหรือทำหน้าที่ของตัวเองไม่เรียบร้อยก็จะไม่ได้เล่นเกมนะ   ลดโอกาสการเข้าถึงคอมพิวเตอร์และอินเทอร์เน็ต อย่าเพิ่งให้สิทธิ์ว่าเด็กเป็นเจ้าของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ต่างๆ กำหนดว่ามันคือของคุณพ่อคุณแม่ เพื่อลดโอกาสการเข้าถึงสื่อเหล่านี้ และจัดวางไว้ในห้องส่วนรวม ไม่นำไว้ในห้องนอนหรือห้องส่วนตัวของลูกเด็ดขาด เพื่อคนในบ้านจะได้ช่วยเป็นหูเป็นตาได้ว่าลูกเข้าเว็บไซต์อะไร และติดต่อกับใครอยู่บ้าง   ใช้มาตรการทางการเงินช่วย ไม่ให้เงินลูกมากเกินไป หากเขายังใช้เงินไม่เป็น และให้เขารู้รายรับรายจ่ายของครอบครัว เช่น ค่าโทรศัพท์ ค่าไฟ ค่าอินเตอร์เน็ตต่อเดือน บางบ้านใช้วิธีให้ลูกช่วยออกค่าใช้จ่ายในส่วนของเขาด้วย   ฟังและพูดดีต่อกัน หากเขามีพฤติกรรมการใช้อินเตอร์เน็ตอย่างไม่เหมาะสม อย่าเพิ่งตำหนิลูก เปลี่ยนเป็นใช้คำพูดที่น่าฟัง ใช้ภาษาเดียวกับลูก ให้เกียรติฟังลูกให้จบและตกลงกันดีๆ   จับถูกมากกว่าจับผิด หาข้อดีในการใช้อินเตอร์เน็ตของลูกมาพูดคุยกับเขา เช่น เกมนี้ดูทำให้ลูกเก่งภาษาอังกฤษขึ้นนะ ส่วนในมุมที่ไม่ดี ลองหาข้อดีของการใช้อินเตอร์เน็ตลักษณะอื่นมาพูดเปรียบเทียบให้เขาได้ตัดสินรับรู้ได้ตัวเอง   ร่วมกำหนดกติกาอย่างเป็นรูปธรรม หาตรงกลางระหว่างคุณกับลูก เช่น […]

มีประสบการณ์หนึ่งจากคุณแม่ ที่โพสต์เล่าเหตุการณ์เอาไว้เป็นอุทาหรณ์ เมื่อลูกรักของคุณแม่ รับประทานมะม่วงเข้าไปแต่ ไม่ยอมเคี้ยว ซึ่งปกติคุณแม่จะหั่นผลไม้ให้ลูกน้อยหยิบรับประทานเองเป็นชิ้นเล็กๆ ลูกน้อยฟันขึ้น 10 ซี่แล้ว จึงสามารถเคี้ยวได้ แต่ปัญหาคือลูกน้อยไม่ชอบเคี้ยว

จะช่วยอย่างไรให้ลูกกล้ามากขึ้น ไม่กลัวเจ็บครับ เวลาเล่นกีฬาหรือเล่นอะไรที่มีโอกาสเจ็บตัวบ้างนิดๆ หน่อยๆ เขาชอบเล่นนะครับ แต่จะไม่ยอมให้ล้ม ไม่ยอมเจ็บเลย เป็นเพราะอะไร

นอกจากโรคติดต่ออย่างไข้หวัดนก ไข้หวัดใหญ่ ล่าสุดมีผลวิจัยของเกาหลีที่กำลังจะตีพิมพ์ในปี 2559 เผยถึงอาการติดโทรศัพท์มือถือของเด็กเกาหลีใต้ ว่ากันว่าคนเอเชียกำลังติดกันมากและผู้เป็นโรคนี้ก็มีอายุน้อยลงเรื่อยๆ นักจิตวิทยาเรียกอาการของโรคนี้ว่า “โนโมโฟเบีย” (Nomophobia)   โนโมโฟเบีย คือความหวาดกลัวว่าตัวเองจะอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีโทรศัพท์มือถือ   จากการสำรวจนักเรียนเกาหลีใต้เกือบ 1,000 คน พบว่าเด็กๆ ใช้มือถือกันตั้งแต่อายุ 11-12 ปี ใช้เวลาอยู่กับมัน 5.4 ชั่วโมงต่อวัน และพบว่าเด็กเกาหลีใต้ถึง 25 % เข้าข่ายเสพติดมือถือเสียแล้ว   ในเอเชียมีผู้ใช้โทรศัพท์มือถือราว 2,500 ล้านคน มีอุบัติเหตุที่มีสาเหตุจากการไม่ระวังขณะใช้โทรศัพท์มือถือเกิดขึ้นมาก เช่น ตกท่าเรือ ตกรถเมล์   ในสิงคโปร์ ที่มียอดประชากรเสพติดเทคโนโลยีมากถึงขึ้นต้องมีคลินิกบำบัดอาการติดเทคโนโลยีสมัยใหม่  ยกตัวอย่างเช่น คุณครูในโรงเรียนบางแห่งสั่งการบ้านผ่าน WhatsApp ทำให้เด็กๆ ก็ต้องพลอยมีโทรศัพท์มือถือไปด้วย   ในขณะที่จีนเป็นประเทศแรกในเอเชียที่ระบุว่าโรคเสพติดอินเตอร์เน็ตถือเป็นโรคทางคลินิก ได้มีคลินิกเพื่อบำบัดโรคเสพติดสื่อออนไลน์ใหม่ๆ โดยมีจิตแพทย์ดูแลอย่างใกล้ชิด   นายโทมัส ลี จิตแพทย์ที่ปรึกษา ได้กล่าวว่า ประเทศอื่นๆ ในเอเชียควรจะจัดให้โรคติดโทรศัพท์มือถือเป็นโรคทางจิตเวชอย่างหนึ่งเช่นเดียวกับการติดการพนันหรือเสพติดเซ็กส์ เพราะผู้เสพติดแล้วเมื่อพยายามเลิกจะมีอาการลงแดงเหมือนกัน […]

Kid safety – อาหารเสริม โปรตีนเม็ด ควรให้ลูกวัยรุ่นกินหรือเปล่า?   ลูกวัยรุ่นก็ต้องระวังให้มาก… สิ่งที่เป็นที่นิยมในเวลานี้สำหรับลูกวัยรุ่นก็คือ “โปรตีนเม็ด” นัยว่าเพื่อ เพื่อเสริมสร้างกล้ามเนื้อให้เติบใหญ่ ล่ำบึ๊กเร็วๆ ซึ่งได้รับการยืนยันจากวงการแพทย์แล้วว่า มันไม่ได้วิเศษวิโศไปกว่าโปรตีนจากแหล่งอาหารธรรมชาติ เช่น เนื้อสัตว์ ไข่ ปลา นม และ โดยเฉพาะถั่วสารพัดอย่างต่างๆ ที่อุดมไปด้วยโปรตีนอย่างเพียบพร้อม บวกกับการหมั่นออกกำลังกายอย่างถูกต้องอย่างเป็นกิจวัตร   ดังนั้นการอยากได้อะไรมาง่ายๆ เหมือนสินค้าสำเร็จรูปหลายๆอย่าง จึงเสี่ยงต่ออันตรายแก่สุขภาพ หนำซ้ำยังเสียเงินแพงๆ ประเทศชาติก็ขาดดุลการค้าไปไม่ใช่น้อยๆ…   เรื่องที่น่าห่วงใยกว่านั้น ก็คือ…ขณะนี้เกิดมีวัยรุ่นบางกลุ่มใช้ยาในกลุ่มฮอร์โมนเพศชาย เช่น แอนโดรสตีนไดโอน (Amdrostenedione) เพราะหลงเชื่อกันว่าทำให้กล้ามบึก และโตเร็วทันใจ แต่ผลที่ได้รับ กลับทำให้สิวเห่อ ผู้ชายเต้านมใหญ่ขึ้น ในบางรายถึงกับเส้นเลือดหัวใจตีบ   แท้แล้วยาชื่อแปลกๆข้างต้นมันก็คือ “ยาโด๊ป” ที่พวกนักกีฬาขี้โกงใช้กันมาก่อน ซึ่งหลายๆรายก็เกิดอันตรายมาแล้วทั้งโดยฉับพลัน หรือเรื้อรัง….   ปัญหากลุ้มใจของคุณพ่อคุณแม่ก็คือ ลูก ไม่ยอมกินผัก ไม่กินผลไม้ ไม่กินหมู ไม่ยอมกินอาหารหลายๆอย่าง […]

ในบางการศึกษากับสัตว์ทดลองพบว่าคลื่นโทรศัพท์มือถือ สามารถทำอันตรายแก่ DNA และเซลล์ของสิ่งมีชีวิต โดยทำให้เกิดการเสียหายอย่างถาวรได้ ทำให้เกิดความสงสัยว่ามีความสัมพันธ์ระหว่างคลื่นโทรศัพท์มือถือกับการเกิดมะเร็งสมองหรือไม่ ในปัจจุบันยังไม่สามารถหาข้อสรุปได้ชัดเจน

เดี๋ยวนี้มือถือไม่ได้มีไว้โทรอย่างเดียว แต่ใช้ส่งข้อความได้ด้วย เด็กๆ ก็ยอดฮิตติดตลาดครับ ป 3 ป 4 ก็ส่งกันเป็นแล้ว ไม่อยากบอกเลยครับว่าคุณหมอไม่เคยส่งข้อความด้วยมือถือเลย! มีรายงานจากประเทศอังกฤษว่าในแต่ละวันมีคนส่งข้อความหรือส่ง message กันกว่า 100 ล้านข้อความ มีผู้ใช้โทรศัพท์ส่งข้อความมีอาการบาดเจ็บจากการส่งข้อความ (text-related injuries) ถึง 3.8 ล้านคน   อาการของการบาดเจ็บดังกล่าวคือเกิดจากการใช้เส้นเอ็นของนิ้วโดยการเกร็ง กด เร็วๆ ถี่ๆ ทำให้เกิดการบาดเจ็บของเส้นเอ็นซ้ำๆกันเรียกว่า การบาดเจ็บแบบอา เอส ไอ หรือ repetitive strain injuries นอกจากนั้นท่าทางการจับมือถือเพื่อส่งข้อความโดยมีการเกร็งหัวไหล่ ต้นแขนในขณะพยายามใช้นิ้วกดไปตามตัวอักษรเพื่อพิมพ์ข้อความทำให้การไหลเวียนโลหิตของบริเวณปลายแขนและมือลดน้อยลง ทั้งๆ ที่การทำงานหนักของนิ้วมือนั้นต้องการโลหิตที่ไหลเวียนมากขึ้น ผลที่ตามมาคือมีอาการปวดของนิ้วโดยเฉพาะนิ้วโป้งและนิ้วชี้ รวมทั้งข้อมือ นานๆเข้าเมื่อกำมือลงแล้วเหยียดมืออก ปรากฎว่านิ้วชี้และนิ้วโป้งไม่ยอมเหยียดออกตามนิ้วอื่น เรียกว่าโรคนิ้วล๊อค ลงเอยต้องพบหมอกระดูกเพื่อฉีดยา หรือผ่าตัดเส้นเอ็นครับ   การป้องกัน อ่านรายงานมากแล้วมาสรุปการป้องกันดีกว่าครับ คืออย่าให้เด็กใช้โทรศัพท์นานๆครับ เอาอย่างในทีวีละก็ “ดิ้นชักแหง๊กแหง๊กแหง๊ก” สมองโป่งแน่เลย ดังนั้นอย่างน้อยไม่ควรให้เด็กอายุน้อยกว่า 6 ปีใช้มือถือ […]

การได้ นั่งเครื่องบิน ถือเป็นเรื่องน่าตื่นเต้นสำหรับเด็กๆ รวมไปถึงคุณพ่อ คุณแม่ด้วย แม้จะสนุกสนานไปกับลูก แต่ก็อดไม่ได้ที่จะแอบกังวล แค่ในประเทศ ยังไม่เท่าไหร่ ถ้าไปต่างประเทศ ความเครียดจะทบเท่าทวีคูณ เพราะต้องเตรียม สารพัดสิ่งให้พร้อมทั้งการจองตั๋วเครื่องบิน

การปฐมพยาบาล หากพบเด็กกินยาเกินขนาด หรือ สารอื่นที่สงสัยว่าอาจเป็นพิษ สิ่งที่ผู้ดูแลเด็กควรทำคือ ตั้งสติให้ดี เก็บยาหรือสารพิษนั้นไว้ หากมีชื่อเสียงเรียงนามอยู่ข้างซองข้างขวดก็ยิ่งสำคัญที่จะต้องเก็บขึ้นมา โทรศัพท์หาศูนย์พิษวิทยา หมายเลข 02-201-1083 หรือ 02-354-7272 บอกชื่อยา ลักษณะยา ปริมาณที่กิน (โดยประมาณ เช่นเคยเห็นว่ามีเท่านี้ แล้วเหลืออยู่เท่านี้) เวลาที่กินเข้าไป อาการที่แสดงอยู่ ศูนย์พิษวิทยาจะแนะนำว่าท่านควรดูแลที่บ้านด้วยวิธีใด แล้วศูนย์จะโทรติดตามอาการอีกครั้งในเวลาเท่าไร หรือท่านควรพาเด็กไปโรงพยาบาลเลยเพราะรอไม่ได้แล้วเป็นต้น หากต้องไปโรงพยาบาล ทางศูนย์ก็จะส่งรายละเอียดวิธีการรักษาไปยังโรงพยาบาลใกล้เคียงดังกล่าว หรือท่านอาจบอกแพทย์ที่ท่านไปรักษาว่าได้ติดต่อกับทางศูนย์แล้ว เพื่อให้แพทย์ขอรายละเอียดเพิ่มเติมได้ เพราะบางครั้งสารพิษบางชนิดแพทย์เองอาจไม่มีข้อมูลเพียงพอในการรักษา การล้วงคอ ให้ดื่มน้ำ ดื่มนมเองที่บ้านนั้น ควรเลิกใช้ เลิกจำว่าเป็นการปฐมพยาบาลผู้ป่วยสารพิษได้แล้ว เพราะการที่ไม่รู้ว่าผู้ป่วยกินสารใดไปนั้น การกระตุ้นอาเจียนหรือกินสารอื่นตามอาจเป็นผลเสียมากกว่าผลดี เมื่อไปถึงโรงพยาบาลก็เช่นกัน การใส่ท่อล้างสารพิษออกจากกระเพาะอาหาร ส่วนใหญ่จะทำในรายที่กินสารพิษมาไม่เกินหนึ่งชั่วโมง นานกว่านั้นอาจไม่ได้ประโยชน์ สารบางอย่างเช่นสารที่เป็นกรด ด่าง หรือสารที่เป็นไอระเหยได้ การล้างกระเพาะอาจทำให้เกิดผลเสียมากกว่าผลดี เพราะฉะนั้นไม่ต้องแปลกใจครับว่าทำไมแพทย์ไม่ล้างท้องในบางราย วิธีปฐมพยาบาลเมื่อพบเด็กกินยาเกินขนาด ที่มาจากคอลัมน์ : Kids’Safety ฉบับเดือนพฤษภาคม 2553 เรื่องโดย : รองศาสตราจารย์ นพ. […]

เมื่อตำรวจสืบสาวดูก็ได้รู้ว่า ผู้ที่หลอกล่อเด็กๆให้ต้องติดยาเม็ดแก้ไอขนานนี้ ก็คือ รุ่นพี่ตัวแสบที่ได้ยามาจากร้านเกมแห่งหนึ่งในละแวกโรงเรียน โดยบอกกับเด็กๆว่ามันคือยาวิเศษที่ใครกินเข้าไปเป็นประจำ จะทำให้ “ร่วนสุดๆ”…

เมื่อวันที่ 20 ส.ค. 2558 ที่ผ่านมา ทางร้อยเวรสอบสวน สภ.ประตูนำจุฬาลงกรณ์ อ.ธัญบุรี จ.ปทุมธานี ได้รับแจ้ง ว่ามีเด็กทารกจมน้ำเสียชีวิตในกระป๋องน้ำ จึงไปตรวจสอบที่เกิดเหตุพร้อมด้วยแพทย์และมูลนิธิป่อเต็กตึ๊ง ที่เกิดเหตุพบศพ ด.ช.ต้นคูณ อายุ 1 ปี 9 เดือน สภาพศพศีรษะทิ่มลงไปในถังน้ำแบบกระป๋องหูหิ้วพลาสติกสีฟ้า ภายในบรรจุน้ำไว้สูงประมาณ 14 ซม. สภาพเปลือยกาย โดยผู้เป็นยายของเด็กชายเล่าว่า เมื่อคืนที่ผ่านมาตนและหลานชายอีก 2 คน ได้เข้านอนตามปกติ เนื่องจากพ่อและแม่เด็กไม่อยู่บ้าน ออกไปทำงาน ซึ่งมีฐานะยากจนโดยตนและหลานทั้งสองจะนอนอยู่ข้างๆ กันตลอด โดยไม่รู้ว่าเด็กชายต้นคูณลุกจากที่นอนไปตอนไหน . . . จนกระทั่งรุ่งเช้าตื่นมาก็พบว่าน้องต้นคูนศีรษะทิ่มลงไปในถังน้ำ ที่ตั้งอยู่ได้อย่างไร จึงรีบอุ้มขึ้นมาพบว่าไม่หายใจแล้ว ซึ่งปกติน้องต้นคูนเป็นเด็กที่ซุกซนมาก ชอบเดินไปเล่นถังน้ำที่ลองไว้ใช้อาบในตอนเช้า กระทั่งตนนำกะละมังพลาสติกสีดำมาปิดไว้แล้ว แต่คาดว่าน้องต้นคูนคงเปิดฝาออกเอง แล้วก้มลงไปเล่นน้ำ จนพลาดศีรษะทิ่มถังน้ำเสียชีวิตดังกล่าว ……………………… นับเป็นอุทาหรณ์ให้กับผู้ปกครองและคุณพ่อคุณแม่อีกเรื่องหนึ่งที่ต้องพึงระวัง เพราะเพียงแค่ถังน้ำเล็กๆ มีน้ำอยู่เพียงก้นถัง ก็สามารถพรากชีวิตลูกน้อยของคุณไปได้   ขอขอบคุณที่มาของข่าวและภาพจาก : www.khaosod.co.th