คำว่า “เจตนาในที่ดี” ณ ที่นี่้หมายถึง การมีเจตนาเป็นกุศล เราเป็นเขาตกทุกข์ได้ยาก ก็ต้องการที่จะช่วยเหลือเขาให้พ้นจากความทุกข์ยากลำบากนั้น โดยที่ไม่ได้ร้องขอหรือหวังผลใด ๆ ตอบแทน และเมื่อเจตนาเราเป็นกุศล มันถึงจะได้บุญ แต่เมื่อไรก็ตามที่เรามีเจตนาแอบแฝง ยกตัวอย่างเช่น ปล่อยเขาเพื่ออยากให้เรามีชิวิตที่ดีขึ้น เพื่อให้เราหายทุกหายโศก หายซวย อย่างนี้มันไม่ใช่การทำบุญ แต่เป็นการลงทุนอย่างหนึ่ง ซึ่งอาจจะเป็นการลงทุนทางจิตวิญญาก็ได้

เพราะเจตนาของเราจริง ๆ เราไม่ได้ต้องการจะช่วยเขา เราแค่ต้องการจะช่วยตัวเราเองต่างหาก แต่ยืมเขามาเป็นเครื่องมือ เพราะฉะนั้น ถ้าหากท่านเมตตาจริง ๆ นะ ปล่อยให้นกอยู่บนฟ้า ปล่อยให้ปลาอยู่ในน้ำ นั่นคือสิ่งที่ถูกต้องที่สุดแล้ว ปล่อยให้สัตว์ได้อยู่อย่างสัตว์นั่นแหละคือการปล่อยนกปล่อยปลาที่แท้จริง
นอกจากนี้ พระพยอม กัลฺยาโณ เจ้าอาวาสวัดสวนแก้ว จังหวัดนนทบุรี ก็ได้มีโอกาสพูดถึงเรื่องนี้ว่า