เด็กวัยประถม (หรือหนูๆ ที่อายุน้อยกว่านั้น) แยกแยะและเข้าใจได้แล้วว่า คำพูดไหนเป็นความจริง และคำไหนเป็นเพียงแค่การล้อเล่น แต่หากลูกของคุณดูเจ็บปวดหรืองุนงงเวลาถูกหยอกเย้า (มุกที่เด็กๆ โดนกันบ่อยคือ ลูกไม่ใช่ลูกของพ่อแม่ แต่เป็นเด็กที่ถูกขอมาเลี้ยง หนูๆ เขาจริงจังนะคะ) นั่นเป็นหน้าที่ของพ่อแม่ที่ต้องทำความเข้าใจ อธิบายให้เขาฟังว่าจริงๆ แล้วคุณตั้งใจจะหมายความว่าอย่างไรและแน่นอน อย่าลืมขอโทษลูกด้วยล่ะ
ความจริงแล้วการแสดงอารมณ์ขันไม่ได้มีแค่การพูดล้อเล่นอย่างเดียวนะ ถ้าคุณอยากให้มีความตลกขบขันและเสียงหัวเราะอบอวลอยู่ในบ้าน ก็ลองหามุกที่ตรงไปตรงมาและหลีกเลี่ยงการพาดพิงถึงตัวลูกจะดีกว่า
บทความโดย: กองบรรณาธิการนิตยสารเรียลพาเรนติ้ง