account_circleมีลูก 2 คน (ขึ้นไป) ก็เหนื่อย(ใจ) แบบนี้แหละ…โดยเฉพาะเหนื่อยฟังเสียงทะเลาะเบาะแว้งที่เวียนมารบกวนประสาทหูเกือบทั้งวัน ถ้ากำลังเล่นด้วยกันอยู่ก็ต้องมีเรื่องไม่ยุติธรรมเกิดขึ้นในไม่ช้า หรือถ้าต่างคนต่างเล่นก็ต้องมีคนหนึ่งอยากเปลี่ยนมาเล่นด้วยกัน ในขณะที่อีกคนยังอยากเล่นคนเดียวอยู่ ซึ่งทั้งคู่คงไม่รีรอที่จะสื่อสารความต้องการด้วยเสียงแปดหลอดของตัวเอง
เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ทุกที่ ไม่ว่าจะเป็นที่บ้านในรถ หรือในห้าง และทำให้คุณแม่หลายคนหงุดหงิดมิใช่น้อย แถมยังเครียดกับความรู้สึกผิดว่า อาจเป็นเพราะตัวเองเลี้ยงลูกได้ไม่ดีพอ หรือน่าจะมีวิธีดีๆ หรือพยายามมากกว่านี้เพื่อให้สองพี่น้องอยู่ด้วยกันได้โดยสันติ
แต่จริงๆ แล้ว ยิ่งทำน้อยก็ยิ่งดี เพราะการตัดสินหรือพยายามทำทุกอย่างให้ยุติธรรมไม่ช่วยให้สถานการณ์ดีขึ้นเลย ยิ่งคุณพยายามแบ่งทุกสิ่งในชีวิตลูกให้เท่ากันมากเท่าไร เขาก็จะยิ่งพยายามจับผิดว่าคุณอาจลำเอียงมากเท่านั้น พยายามทำให้ลูกรู้สึกว่าความรัก ความสนใจจากคุณเป็นสิ่งที่ไม่ต้องแบ่ง เพราะมีมากเกินพอสำหรับทุกๆ คนดีกว่าค่ะ
และคุณก็คงบังคับให้พี่น้องรักกันไม่ได้ด้วย สิ่งที่พอจะทำได้ก็แค่คอยควบคุมพฤติกรรมของเด็กๆ ให้อยู่ในขอบเขตที่เหมาะสมเท่านั้น เขาต้องเข้าใจว่า ถึงจะไม่พอใจกันสักแค่ไหนก็ต้องทน พยายามควบคุมอารมณ์และทำดีต่อกันให้ได้ ห้ามรังแกให้อีกฝ่ายเจ็บตัวหรือเจ็บใจเด็ดขาด
อย่าลืมว่าถึงลูกจะอายุใกล้ๆ กัน คุณก็ไม่จำเป็นต้องบังคับให้เขาทำตัวติดกันตลอดเวลา ถ้าคุณปล่อยให้แต่ละคนทำกิจกรรมตามความสนใจของตัวเองและยอมให้ต่างคนต่างหาเพื่อน เมื่อโตขึ้น พี่น้องจะรักกันจนคุณเองยังแปลกใจ ที่สำคัญคือ ต้องเคารพใน ”ตัวตน” ของลูกแต่ละคนด้วย อย่าทำให้คนใดคนหนึ่งรู้สึกด้อยกว่าอีกคน และอย่าเปรียบเทียบหรือยกคนใดคนหนึ่งเป็นตัวอย่าง ถ้าลูกจะเป็นส้ม คุณก็แค่ช่วยทำให้ส้มหวานกลมกล่อมขึ้นเท่านั้นพอ อย่าได้คิดเปลี่ยนส้มเป็นแอ๊ปเปิ้ลเชียว!
บทความโดย: กองบรรณาธิการนิตยสารเรียลพาเรนติ้ง