ดร.ชาร์ลอท เมดิสัน ผู้อำนวยการบริหารศูนย์วิจัยด้านพัฒนาการเด็ก ในรัฐคอนเนตทิคัต อธิบายว่า เด็กในช่วงวัยนี้ยังสนุกกับการใช้สัมผัสทั้งหา ทางตาหู จมูก ลิ้น กาย) เพื่อสำรวจสิ่งต่างๆ บนพื้นโลก เพราะฉะนั้นไม่ใช่เรื่องแปลกเลย หากคุณจะได้เห็นว่า ในขณะที่เขาหม่ำเค้ก ปากก็เคี้ยวไป ส่วนมือง่วนอยู่กับการบีบ คลำ ขยำขยี้ จนเลอะไปหมดทั้งหน้าและมือ
พฤติกรรมนี้เริ่มตั้งแต่ตอนที่เขาเป็นเด็กทารก ซึ่งเด็กจะใช้ประสาทสัมผัสทั้งหมดของเขาเป็นเครื่องมือสำคัญในการเรียนรู้ ดร.เมดิสันกล่าว
ถ้าจะให้เลอะเทอะน้อยที่สุดโดยไม่ไปขัดขวางการเรียนรู้ผ่านประสาทสัมผัส (ซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับเด็ก) คุณพ่อคุณแม่ควรจำกัดขอบเขตที่เหมาะสมให้เขา ซึ่งหมายถึงบริเวณที่เลอะเทอะได้และใกล้จุดซักล้าง เช่น ใช้โต๊ะในห้องครัวคลุมด้วยผ้าเก่าๆ ที่ไม่ใช้แล้ว (แต่สะอาด) สำหรับใช้เล่นพิมพ์ลายผ้าด้วยนิ้วมือ ทำที่ปั้นดินเหนียว หรือไม่ก็หาบริเวณในสวนหลังบ้านให้ลูกได้เล่น หยิบจับตุ๊กตุ่น เล่นลูกบอลในถังหรือกะละมังพลาสติก จะเล่นดินเล่นทรายด้วยก็แล้วแต่ เมื่อเสร็จเรียบร้อยก็พาไปล้างมือในอ่างล้างมือเพื่อความสะอาด แถมลูกก็จะได้สนุกอีกระลอกกับน้ำเย็นฉ่ำและก้อนสบู่ลื่นๆ อีกด้วย
บทความโดย: กองบรรณาธิการนิตยสารเรียลพาเรนติ้ง