ชอบไปหมด โดยเฉพาะโทรศัพท์ ได้ยินเสียงกริ๊งปุ๊บ เจ้าจอมซนวิ่งปรู๊ดไปแย่งรับปั๊บ แล้วก็คุยไม่รู้เรื่อง (อ้าว) อย่ามัวแต่ปวดหัวอยู่เลย ความจริงเจ้าหนูวัยเรียนน่ะเรียนรู้ไวจะตาย สอนหน่อยก็ทำตามได้แล้ว ฝึกเป็นโอเปอเรเตอร์ (ประจำบ้าน) ได้สบายเลย
1 รับสายใกล้ตัว ลองให้หนูๆ ฝึกรับโทรศัพท์คนในครอบครัวที่แม่แอบนัดเวลาให้โทร.มา เช่น สายตรงจากออฟฟิศของคุณพ่อ หรือโทรศัพท์ฝากความคิดถึงจากคุณตาคุณยายนัดแนะคนที่โทร.มาว่าจะให้พูดอย่างไร เช่น ขอสายคุณแม่น้องอิงหน่อยค่ะ โดยแม่คอยดูอยู่ใกล้ๆ ว่าลูกเรียกคุณไปรับสายได้ไหม พอลูกเก่งแล้วค่อยลองให้เขารับสายอื่นๆ
2 ฝึกโทร.ออก แม่อาจทำให้ดูก่อนแล้วให้เขาลองทำตาม โดยคอยดูอยู่ข้างๆ และให้ลองโทร.หาคนในบ้านก่อน (เหมือนข้อ 1) จากนั้นจึงให้ลองโทร.ติดต่อธุระของเขาเอง เช่น โทร. นัดไปเล่นที่บ้านเพื่อน หรือโทร.ถามการบ้านจากเพื่อนร่วมชั้นในวันที่เขาไม่ได้ไปโรงเรียน
3 ได้ประโยชน์ยามฉุกเฉิน ถ้าลูกต่อสายเป็นแล้ว สอนให้เขารู้จักเบอร์ฉุกเฉิน ทั้ง 191 เบอร์โทรศัพท์ของโรงพยาบาล และสำนักงานดับเพลิง (ติดเบอร์เหล่านี้ไว้ใกล้ๆ โทรศัพท์) ที่สำคัญต้องย้ำว่า เบอร์โทรศัพท์เหล่านี้มีไว้ใช้ในกรณีฉุกเฉินจริงๆ ห้ามโทร.เล่นเด็ดขาดนะ
4 อย่าลืมระวังเรื่องความปลอดภัย พอลูกเริ่มรับโทรศัพท์ได้ อย่าลืมฝึกให้เขาระวังภัยจากคนแปลกหน้าที่อาจมาตามสายโทรศัพท์ ตั้งกติกากับลูกว่า ห้ามบอกชื่อ – ที่อยู่ของตัวเอง หรือข้อมูลของทางบ้านแก่ใครทั้งสิ้น (ยกเว้นกรณีฉุกเฉินในข้อ 3) และถ้าหากมีโทรศัพท์แปลกๆ เข้ามาก็อย่าคุยด้วย แต่ให้วางสายไปทันที
บทความโดย: กองบรรณาธิการนิตยสารเรียลพาเรนติ้ง
ภาพโดย: www.tnews.co.th