หากคุณพ่อคุณแม่ต่างวุ่นวายกับการงานด้วยความจำเป็น ไม่มีเวลาเล่นกับลูก มากเท่าที่ใจอยากทำ บางครั้งก็ตอบลูกด้วยความเหนื่อย ความรำคาญ จนรู้สึกผิด จะแก้ปัญหานี้อย่างไรดี?
Q: สามีทำงานกลับบ้านดึก ส่วนดิฉันตอนกลางวันส่วนใหญ่ก็ต้องออกไปข้างนอก ต้องฝากลูกไว้กับคุณพ่อคุณแม่ของสามี ซึ่งดิฉันเองก็รู้สึกลำบากใจมาก ตอนเย็นกลับถึงบ้านก็เป็นเวลาที่กินข้าวเย็นกันเสร็จแล้ว ตัวดิฉันเองก็เหนื่อยมาก ลูกวัยอนุบาล 2 คนมักจะคะยั้นคะยอให้ดิฉันให้เล่นด้วย อ่านหนังสือให้ หรือวาดรูปให้ ทำให้ดิฉันอึดอัด บางครั้งดิฉันก็พูดออกไปว่า “เดี๋ยว” “รีบๆ นอนซะ” “หนวกหูจัง” พอพูดไปก็มารู้สึกผิดเอาทีหลัง ดิฉันอยากมีเวลา มีช่วงที่จิตใจได้ว่างบ้าง แต่ไม่รู้จะทำอย่างไรดี
A: การที่ลูกชวนคุณแม่เล่นด้วยนั้น เป็นการแสดงออกถึงความรู้สึกเหงาที่ต้องห่างคุณแม่นะคะ ถึงแม้นว่าคุณปู่คุณย่าจะรักและเอ็นดูหลานเพียงใดก็ไม่เหมือนคุณแม่ คุณแม่ที่ใจดีและมีความจริงใจก็จะคิดว่า พอลูกชวนเล่นแล้ว จะต้องเล่นกับลูกจริงๆ แต่อีกด้านหนึ่งก็เหนื่อยไม่อยากจะเล่นด้วย จึงตอบลูกไปว่า “เดี๋ยวก่อนนะ” แล้วมานั่งรู้สึกผิดเป็นทุกข์กับสิ่งที่ตนเองทำ
อ่านต่อ “พูดกับลูกอย่างไรดี? หากไม่มีเวลาเล่นกับลูก” หน้า 2
ไม่มีเวลาเล่นกับลูก ควรปฏิบัติกับลูกอย่างไร?
มีวิธีเดียวเท่านั้นที่จะทำให้คุณแม่เองก็สบายใจและลูกเองก็มีความสุข ก็คือ การแสดงความรักที่มีอยู่โดยไม่ฝืนตัวเอง เพียงแค่ยอมรับความรู้สึกเหงาว้าเหว่ของลูกที่คุณแม่ไม่ได้อยู่ด้วย และความรู้สึกดีใจที่คุณแม่ที่เขาตั้งหน้าตั้งตารอคอยกลับมาเสียที โดยพูดกับลูกว่า “ขอบใจนะที่รอแม่ แม่เองก็เหงาเหมือนกัน” พร้อมกับกอดลูกไว้ในอ้อมกอดทีละคน ในช่วงเวลานั้น ไม่เพียงแต่ลูกเท่านั้น ตัวคุณแม่เองก็จะรู้สึกอบอุ่น เติมเต็มหัวใจ และยังโล่งใจ เกิดความรู้สึกอยากเล่นกับลูกขึ้นมาได้ด้วย
กรณีที่ไม่สามารถเล่นด้วยได้ หลังจากกอดลูกแล้ว ก็ให้อธิบายเหตุผลที่ทำไม่ได้อย่างตรงไปตรงมาจากใจของคุณแม่เองว่า “ขอโทษด้วยนะลูก ตอนนี้แม่เหนื่อยมาก ลูกรอแม่หายเหนื่อยหน่อยได้ไหมคะ” ลูกจะสามารถรับรู้ความในใจและเข้าใจคุณแม่ได้เป็นอย่างดี อีกทั้งปฏิสัมพันธ์เช่นนี้ จะทำให้จิตใจเอื้ออาทรผู้อื่นในตัวลูกเจริญเติบโตงอกงามขึ้นมาได้อีกด้วย
เรื่อง : มยุรี มุกดาทอง แปลจาก www.kaiteikyoiku.jp สถาบันวิจัยครอบครัวศึกษาโตเกียว
ภาพ : Shutterstock