ดอกเตอร์บ็อบ มูเรย์ ผู้เขียน Raising an Optimistic Child ให้คำอธิบายเพิ่มเติมว่า ช่วงวัยนี้ เด็กๆ จะเริ่มทดสอบว่าพวกเขาสามารถควบคุมสิ่งต่างๆ ได้มากแค่ไหน ลองสังเกตสิครับ เวลาที่ลูกของคุณออกวิ่งแล้ว เขามักจะหันกลับมามองว่า เขากระตุ้นปฏิกิริยาตอบสนองจากคุณได้หรือเปล่า ถ้าไม่สำเร็จ เด็กก็จะพยายามทำให้คุณวิ่งตามเขาไปให้ได้ ดอกเตอร์มูเรย์กล่าว
ถ้าวิ่งในบ้านก็คงไม่น่าหวั่นใจสักเท่าไร แต่โลกภายนอกไม่ได้เป็นลานวิ่งที่ปลอดภัยสำหรับเจ้าตัวเล็กเสมอไปนี่นา จะมีวิธีไหนทำให้เจ้าตัวน้อยลดความเร็วลงได้บ้างนะ
– ไม่ต้องเสียเวลาอธิบายยาวๆ ถ้าออกไปข้างนอกด้วยกัน กำชับเขาสั้นๆ ว่า อยู่ใกล้ๆ แม่ อย่าวิ่งไปไหนนะลูก เด็กวัยนี้ยังไม่เข้าใจว่า การวิ่งออกไปดูโน่นดูนี่ของเขาอาจทำให้เกิดปัญหาหรือเป็นอันตราย เพราะพวกเขาไม่เข้าใจเรื่องการกะระยะ และคาดหวังว่าแม่จะตามเขาไปได้ทุกที่
– มอบหมายหน้าที่ บางทีที่เด็กๆ วิ่งวุ่นไปมา อาจเป็นเพราะเขาอยากช่วยแม่บ้างก็ได้นะ เวลาคุณแม่ทำสวนหรือเข้าครัว ลองหาอุปกรณ์ที่ปลอดภัยอย่างเช่นพลั่วพลาสติกอันเล็กๆ มาให้เขาช่วยตักดิน หรือให้ลูกช่วยเด็ดผักเวลาทำอาหาร เจ้าตัวน้อยจะได้อยู่นิ่งๆ อย่างสบายใจ (กันทั้งสองฝ่าย)
– ทำให้ช็อปปิ้งเป็นเรื่องสนุก แทนที่จะปล่อยให้ลูกวิ่งไปตามชั้นวางของต่างๆ อย่างไร้จุดหมาย และแม่ต้องวิ่งตามจนหอบแฮก เปลี่ยนมาจูงมือชี้ชวนให้ดูของต่างๆ ด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นจะดีกว่า หรือไม่ก็ชวนลูกมองหาของที่แม่ต้องการซะเลย
– ให้อิสระ ถ้าอยู่บ้านหรือในสถานที่ที่ปลอดภัย (เช่น สนามหญ้ากว้างหรือสนามเด็กเล่น) ก็ปล่อยให้ลูกวิ่งเล่นเสียให้พอ
– หนักแน่นเข้าไว้ เด็กๆ ไม่รู้หรอกว่าที่ไหนปลอดภัยหรือไม่ ถ้าหากว่าลูกทำท่าจะวิ่งเข้าไปในที่ที่วุ่นวายหรืออันตราย คุณแม่ต้องแสดงออกให้เจ้าตัวเล็กเข้าใจชัดเจนว่า เขาต้องอยู่ข้างๆ คุณตลอดเวลา จับมือกันเอาไว้ และพูดคำว่า ไม่ ชนิดห้ามโต้แย้ง
บทความโดย: กองบรรณาธิการนิตยสารเรียลพาเรนติ้ง