คุณควรใช้คำว่า ไม่ กับเด็กวัยนี้อย่างสมเหตุสมผล โดยเฉพาะในกรณีที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพ ความปลอดภัย และความยุติธรรม และการเลี่ยงคำว่า ไม่ ในบางกรณี ก็ไม่ได้หมายความว่าคุณกำลังตามใจลูกจนเสียเด็กเสมอไป…แล้วจุดที่เหมาะสมอยู่ตรงไหนกันแน่นะ
– ไม่ใช้คำว่า ได้ แบบผิดวัตถุประสงค์ เช่น เพื่อให้ลูกอารมณ์ดี ไมหงุดหงิด เลี่ยงการทะเลาะกัน สนองความต้องการในวัยเด็กของตัวเอง หรือชดเชยกับเวลาที่มีให้ลูกน้อยเกินไป การ ให้ ที่มากเกินไปทำใหลูกหมดสนุก ที่จะ รับ ทั้งยังทำให้เขากลายเป็นเด็กที่อยากได้ไม่รู้จบและไม่รู้จักการรอคอยด้วย
– พูดว่า ไม่ ในกรณีที่ควรพูด เช่น เมื่อลูกอยากได้ชิงช้า แต่บ้านคุณไม่มีพื้นที่กว้างพอให้วาง ลูกอยากซื้อของเล่นที่มีแล้วและสภาพก็ยังดีอยู่ หรือลูกอยากดูทีวีทั้งวันทั้งคืน (แต่ไม่ควรพูดว่า ไม่ เพียงเพราะคุณรู้สึกว่าปฏิเสธลูกน้อยเกินไปจนอาจทำให้เขาเสียเด็ก)
– อย่าพูดแค่ ไม่ โดยไม่ชี้แจงเหตุผลของคุณด้วย ยกเว้นในสถานการณ์คับขัน เช่น ลูกวิ่งออกไปที่ถนน แม้บางครั้งลูกวัยเตาะแตะอาจไม่เข้าใจหรือยอมรับฟังคำอธิบายของคุณ แต่เขาก็จะรับรู้ถึงความสำคัญได้ในที่สุด หากคุณใช้คำพูดง่ายๆที่เหมาะกับระดับความสามารถในการทำความเข้าใจตามวัยของเขา
– ตระหนักว่าบางครั้งการ ได้ อะไรมากๆ ก็อาจ มากเกินไป ได้เหมือนกัน การ ได้ ที่มากเกินความต้องการหรือมากจนใช้ไม่ทัน อาจทำให้ลูกไม่รู้ว่าจะเล่นอะไรดีหรือเบื่อที่จะเล่น และในระยะยาวอาจทำให้เขายอมรับการปฏิเสธไม่เป็น จนตอบโต้ด้วยความโกรธ การร้องไห้ หรืออาละวาดแผลงฤทธิ์ – ให้ลูกมีโอกาสได้รับความสุขจากการ ให้ เช่น พาลูกไปเยี่ยมและช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาสกับคุณด้วย และบอกลูกว่าคุณรู้สึกดีอย่างไรที่ได้ทำแบบนั้น ให้ลูกประดิษฐ์ของขวัญวันเกิดให้คุณยายและมอบให้ด้วยมือของเขาเอง หรือให้ลูกทำการ์ดวันพ่อและเซอร์ไพรส์คุณพ่อแต่เช้าตรู่
– ให้ความรัก เพราะเป็นของขวัญที่มีค่ามากที่สุดทั้งสำหรับผู้ให้และผู้รับ ตราบใดที่ลูกได้รับความรักอย่างพอเพียงและรู้จักให้ความรักแก่ผู้อื่นเป็นการตอบแทน ทั้งคุณและลูกก็ไม่มีอะไรให้น่าเป็นห่วงอีกแล้วละ
บทความโดย: กองบรรณาธิการนิตยสารเรียลพาเรนติ้ง