บางเวลาคุณก็เล่นกับลูกไม่ได้ หรือไม่ว่างจะเล่นด้วยจริงๆ แม้จะรู้ว่าช่วงที่เราเล่นกับลูกเป็นเวลาสำคัญของการพัฒนาทักษะต่างๆ ของลูก และเพิ่มพูนความผูกพันของคุณกับลูก โดยเฉพาะเด็กวัยนี้ที่ชอบให้พ่อแม่เล่นด้วยมาก แต่คุณรู้หรือไม่ ลูกวัยนี้เรียนรู้ที่จะเล่นคนเดียวได้ ซึ่งจะเป็นผลดีทั้งคุณและลูก การที่ลูกได้เห็นแม่ทำงานคนเดียวอย่างมีความสุข (หรือยุ่งจนหัวฟู) ลูกจะเรียนรู้ว่าถึงแม่ไม่เล่นด้วย แต่ได้อยู่ข้างๆ แม่น่ะ เขาก็เล่นคนเดียวสนุกได้นี่นา
1. สอนวิธีเล่นให้
ถึงเด็กจะเกิดมาพร้อมสัญชาตญาณในการเล่นอยู่แล้ว แต่พอเล่นจริง เขาก็ต้องการความช่วยเหลืออยู่บ่อยๆ ว่าของนี้เล่นอย่างไรบ้าง ช่วงมีเวลาก็เล่นกับเขาให้มาก และช่วยให้เขารู้จักวิธีเล่นของต่างๆ ซะ
2. เล่นเป็นงานของลูกนะ
เวลาจะให้เขาเล่นคนเดียวก็บอกว่า “แม่มีงานต้องเขียนหนังสือตอนนี้ ลูกก็เล่นของลูกข้างๆ นี้นะ แต่ถ้าลูกจะให้แม่ช่วยอะไร แม่ก็อยู่ตรงนี้จ้ะ”
3. คุณยังเป็นเพื่อนเล่นของเขาอยู่
ถึงจะเริ่มเล่นคนเดียวได้บ้างแล้ว แต่ลูกก็ยังต้องการให้คุณเป็นเพื่อนเล่นอยู่ดี (ถึงจะยอมเล่นคนเดียว แต่ก็ขอให้อยู่ในระยะสายตาของคุณ) เพราะฉะนั้นหากคุณต้องอ่าน ต้องเขียนหนังสือ หรือตอบอีเมล ก็มีหนังสือของเขามาให้อ่านข้างๆ คุณ หรือคุณทำครัว ก็หาดินสอสีกับกระดาษให้ลูก เป็นต้น
4. หาตัวเลือกเพิ่ม
พาลูกไปเข้าเพลย์กรุ๊ป พาไปบ้านเพื่อนที่มีเด็กๆ ให้เขาได้เล่นกับเด็กวัยเดียวกันหรือต่างวัยกันบ้าง หากถึงเวลาที่คุณต้องการเวลาส่วนตัวจริงๆ ก็เลือกตัวช่วยนี้
5. คุณแม่ลอง “ขอ” ดูบ้าง
หากทุกวิธียังไม่ได้ผล และคุณไม่สามารถให้เวลาอย่างที่เขาต้องการได้ทุกครั้ง พ่อแม่ลองขอลูกดูบ้าง บอกสั้นๆ อย่างมีเหตุผล เช่น “ตอนนี้พ่อเล่นกับลูกไม่ได้นะ เพราะต้องอ่านจดหมายโทรศัพท์ หรือทำอาหารนี้ก่อน เสร็จแล้วพ่อจะกลับมาเล่นด้วย” วิธีนี้ต้องบอกกันบ่อยๆ ลูกถึงจะเรียนรู้และเข้าใจ แต่ต้องยอมรับความจริงว่าตอนนี้การงานหรือธุระที่คุณ “ได้ทำ” หรือ “ทำได้” ก่อนจะมาเป็นพ่อแม่นั้นเป็นเรื่องยากเสียแล้ว ลืมช่วงเวลาที่เงียบสงบและเป็นส่วนตัวไปได้เลยค่ะ
6. ตั้งนาฬิกาปลุก
ลองตั้งนาฬิกาให้ลูกได้นับถอยหลังสนุกๆ เขาจะง่วนจนไม่อยากมานัวเนียกับคุณ แต่ต้องตกลงเวลาให้ดีเพราะถ้าหมดเวลาแล้วงานคุณยังไม่เสร็จจะขอต่อเวลา ไม่ใช่เรื่องง่ายแล้วนะ!
สุดท้ายนี้ขอบอกว่า ถึงการสอนให้ลูกเล่นตามลำพังได้ต้องใช้เวลาและความอดทนมาก แต่ไม่เกินความสามารถของคุณพ่อคุณแม่แน่ค่ะ
บทความโดย: กองบรรณาธิการนิตยสารเรียลพาเรนติ้ง