อาจเหมือนเรื่องเล็ก แต่ก็เป็นประเด็นคลาสสิก ที่คุณแม่หลายคนอยากหาทางแก้แบบละมุนละม่อม คุณแม่จูเล่าว่าน้องแจ็ค ลูกชายวัย 1 ขวบ 8 เดือน จะเกิดอาการหวีดวีน ทุรนทุรายทุกทีเวลาที่แม่มีโทรศัพท์เข้า ดูเหมือนเขาต้องการความสนใจมากเป็นพิเศษในจังหวะนั้น
วัยเตาะแตะ “ไม่ปลื้ม” กับอะไรก็ตามที่มาแย่งความสนใจของคุณไป ไม่ว่าจะเป็นกระดาษบนโต๊ะที่แม่กำลังจดรายการกับข้าว อาหารในครัวที่แม่ต้องปรุงให้เสร็จ และแน่นอน เจ้าโทรศัพท์ที่ดังแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย เด็กวัยนี้ทำตัวไม่ถูก รู้สึกเคว้ง เมื่อพ่อแม่ละความสนใจจากเขาไปคุยกับวัตถุชิ้นเล็กอย่างกะทันหัน และปฏิกิริยาเดียวที่เขาพอจะนึกออกคือ “กรี๊ด” เพื่อเรียกความสนใจคืนมา และพ่อแม่ส่วนใหญ่ยอมจำนนต่อมือน้อยๆ ที่ทึ้งอยู่ตรงหัวเข่า ยอมวางสายทั้งนั้น ทั้งนี้อาการเอาชนะโทรศัพท์ขึ้นอยู่กับพื้นอารมณ์ของเด็กและวิธีรับมือของคุณด้วย คาถาให้การคุยราบรื่นคงไม่มี แต่เรามีเทคนิคให้ลูกยอมสงบชั่วครู่มาแนะนำ
ทำเป็นตื่นเต้น แทนที่จะกำชับว่า “เดี๋ยวตอนแม่คุยโทรศัพท์ลูกห้ามกวนเข้าใจไหม” เพราะแน่นอนว่ามันไม่ได้ผลหรอก เมื่อโทรศัพท์ดัง รีบรุดไปที่โทรศัพท์อย่างตื่นเต้น “อุ๊ย! ใครโทร.มาน้า”เพื่อให้รู้ว่าโทรศัพท์ไม่ใช่ศัตรู แต่เป็นเพื่อนที่น่าตื่นเต้นต่างหาก
อย่าระเบิดอารมณ์กลับ ข้อนี้คือกฎเหล็กในการตอบสนองวัยเตาะแตะอยู่แล้ว ความต้องการคุณแบบปุบปับนี้ แม้คุณเองจะรู้สึกว่ามันดูไม่สมเหตุสมผลเท่าไร แต่หากยิ่งต่อต้านหรือเล่นไม้แข็งอาการวีนมีแต่จะลุกลามเท่านั้น สัมผัส ลูบหลัง กอดเขาไว้ อุ้มมานั่งตัก และเล่นกระเด้งดึ๋งๆ ช่วยลดอาการ “อิจฉาโทรศัพท์” ได้นะ
ใช้โทรศัพท์ไร้สาย การใช้โทรศัพท์บ้านที่ถือไปไหนมาไหนได้ใช้สะดวก แถมยังไม่ทำให้ลูกรู้สึกถูก “ตัดขาด” ด้วย อาจเสียสมาธิกับบทสนทนาสักนิด เพราะต้องต่อเลโก้เป็นรูปรถถังกับก๊อดซิลลาไปด้วย แต่ก็ดีกว่าไม่ได้คุยเลยไม่ใช่หรือ
ให้ลูกคุยบ้าง หากเป็นญาติหรือเพื่อนสนิท คุณอาจถามว่า “หนูอยากคุยกับป้าแอนไหมลูก” ยื่นสายให้เขาพูดสัก 2 – 3 นาที หรือไม่ก็เปิดสปีคเกอร์โฟน จะช่วยให้ลูกน้อยคุ้นเคยกับเครื่องมือสื่อสารมากขึ้น แต่บางทีเสียงในโทรศัพท์ซึ่งฟังดูแปร่งๆ อาจทำให้ลูกตกใจกลัว ถ้าเขาเกิดปฏิเสธ ผลักโทรศัพท์ให้คุณ ก็อย่าฝืนว่า “ไม่เอา…หนูพูดสิ” ให้รับมาพูดต่อเอง ก็ลูกเปิดโอกาสให้แล้วนี่นา
บทความโดย: กองบรรณาธิการนิตยสารเรียลพาเรนติ้ง