จนคุณพ่อออกปากว่า เหมือนเขาอ่านหนังสือเป็นแล้วจริงๆเลยละครับ ตอนนั้นผมเชื่อสนิทว่าเขาต้องเป็นเด็กจีเนียสแน่ๆ เลย !
น้องเกดไม่ได้กำลังอ่านหนังสือจริงๆหรอก แต่นั่นคือการแสดงถึงความคิดสร้างสรรค์และความฉลาดของตัวเองต่างหากเล่า เด็กวัยเตาะแตะที่มีอายุสัก 18 เดือน อาจเริ่มเปิดหนังสือนิทานดูทีละหน้าและพูดอ้อแอ้ตามไปด้วย แต่เด็กวัยประมาณ 2 ขวบ จะมีวิธีแสร้งทำที่แนบเนียนยิ่งขึ้น จนผู้ใหญ่หลงคิดไปว่า อ่านหนังสือเป็นแล้วจริงๆ เพราะสามารถทวนข้อความบางตอนในหนังสือได้อย่างถูกต้องโดยอาศัยการท่องจำ เล่าเรื่องย่อได้ หรือแต่งเรื่องขึ้นมาใหม่โดยดูจากรูปภาพในหนังสือ และเมื่อถึงวัยประมาณ 3 ขวบ เด็กบางคนก็จดจำข้อความในหนังสือได้ทั้งเล่มและจำได้แม่นชนิดคำต่อคำเลยทีเดียว
ยังไม่มีผลการวิจัยพิสูจน์ชัดว่า เด็กที่มีพฤติกรรมแบบนี้จะอ่านหนังสือเป็นก่อนเด็กคนอื่นๆ แต่ก็เป็นเครื่องบ่งชี้ว่าเขามีความสนใจในหนังสืออย่างยิ่งยวด และเมื่อเด็กเล่น กับคำด้วยวิธีนี้ ก็สะท้อนให้เห็นว่าคุณพ่อคุณแม่ใช้เวลาอ่านหนังสือให้ลูกฟังมากแค่ไหนจนทำให้เขามีนิสัยรักการอ่าน
ฉะนั้น คราวหน้าที่เห็นลูกวัยเตาะแตะพลิกหนังสือนิทานดูทีละหน้าและบรรยายเรื่องราวให้ฟังเป็นฉากๆ คุณก็ควรส่งเสริมลูกโดยพูดกับเขาว่า โอ้โฮ ! หนูเล่าเรื่องเก่งจังเลย แม่ภูมิใจในตัวหนูม้ากมาก เล่าให้แม่ฟังอีกได้ไหมจ๊ะ เชื่อเถอะว่ากว่าจะขับรถถึงบ้าน คุณต้องได้ฟังนิทานจากปากน้อยๆ อีกเพียบอย่างแน่นอน ด.ช.สรวิชญ์ สิริพันธุ์
บทความโดย: กองบรรณาธิการนิตยสารเรียลพาเรนติ้ง