บ่ายคล้อย พอตัวเล็กตื่นนอน ได้เวลาที่แม่นิดเพื่อนข้างบ้านพาน้องม่ำลูกชายวัยขวบครึ่งเท่ากับเจ้าตัวเล็กแวะมาหา เมื่อมาถึงก็ปล่อยทั้งคู่ให้อยู่ด้วยกันพร้อมกับของเล่น แม่หน่อยคิดว่าเขาจะเล่นด้วยกัน แต่กลับตรงกันข้าม (แต่ไม่ทะเลาะกันนะ) จึงอดสงสัยไม่ได้ เพราะอะไรกันหนอ
นี่เป็นธรรมชาติของวัยเตาะแตะ ถ้าคุณแม่สังเกตดีๆ จะเห็นว่า ถึงเขาไม่เล่นหัวกัน แต่เขาต่างมองกัน และพอใครทำอะไร อีกคนจะทำตาม คนหนึ่งตบมือ อีกคนตบบ้าง ทางนี้ล้มตัวต่อไม้ ทางนั้นทำบ้าง นี่แหละเป็นวิธีเรียนรู้จากการเล่น โดยเลียนแบบอย่างเด็กคนอื่น เหมือนการเลียนแบบทั้งจากพ่อแม่และผู้ใหญ่รอบข้างเขา
เป็นโอกาสดีของตัวเล็กและม่ำ ที่ได้เรียนรู้สิ่งใหม่รอบตัวจากเพื่อนวัยเดียวกัน เพราะง่ายกว่าเลียนแบบผู้ใหญ่เป็นไหนๆ พอได้ 2 ขวบแล้ว ถึงเวลานั้นเขาก็เล่นด้วยกันเองค่ะ
บทความโดย: กองบรรณาธิการนิตยสารเรียลพาเรนติ้ง