account_circleรู้หรือไม่ว่าเด็กๆ นั้นมีพรสวรรค์ในการอ่านความผิดปกติบนใบหน้าของคุณนะ แถมส่วนใหญ่ยังรู้อีกด้วยว่าควรตอบสนองอย่างไร อันที่จริงมีงานศึกษาเร็วๆ นี้พบว่า เด็กวัยเตาะแตะนั้นเข้าใจสีหน้าที่คุณแสดงต่อคนอื่นๆ ด้วยซ้ำไป
วัยประมาณ 1 ขวบครึ่ง เด็กเริ่มพยายามที่จะเป็นตัวของเขาเองและกำลังเรียนรู้เรื่องของ “เหตุและผล” ยกตัวอย่างเช่น เวลาที่เขาโยนบิสกิตทิ้งจากเก้าอี้ เขาสังเกตเห็นคุณทำสีหน้าหงุดหงิดทันที และหลังจากการโยนอีก 2 – 3 ครั้งก็เข้าใจในที่สุดว่า การกระทำดังกล่าวทำให้แม่โกรธและตระหนักว่าแม่ต้องการให้เขา “หยุด”
คุณใช้ความสามารถ (อ่านใจจากสีหน้า) ของลูกให้เกิดประโยชน์ได้นะ ยิงด้วย “สายตา” คราวหน้าถ้าลูกทำท่าจะกรีดร้องในที่สาธารณะ คุณก็แค่ส่งสายตาเป็นการเตือน ลูกเขาจดจำสายตาแบบนั้นในครั้งที่ผ่านๆ มาได้ และรู้ว่าถ้าทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ผลจะเป็นอย่างไร
ทำหน้าพอใจ แสดงสีหน้าที่บ่งบอกว่ามีความสุข เพื่อเป็นการผลักดันพฤติกรรมดีๆ เพราะไม่นานเพียงคุณยิ้ม ลูกจะรู้ว่า เขาควรทำกิจกรรมตรงหน้าต่อไป
ตีหน้านิ่งเข้าไว้ หากคุณกำลังเศร้าสลดหรือมีเรื่องกังวลในใจ ไม่ต้องบอกลูกก็สังเกตเห็นสีหน้าของคุณและรับรู้ได้ และมันย่อมส่งผลให้เขาวิตกกังวลไปด้วย ฉะนั้นทำสีหน้าให้เป็นปกติเอาไว้หากคุณไม่อยากส่งต่ออารมณ์ขุ่นหรือความคับข้องใจไปสู่ลูกรัก
บทความโดย: กองบรรณาธิการนิตยสารเรียลพาเรนติ้ง
ภาพ: shutterstock