เมื่อก่อนนั้น ผู้ใหญ่หรือแม้แต่คุณครูหลายๆท่านยังรู้สึกตะขิดตะขวงใจที่จะพูดจะสอนเด็กๆ เพราะเกรงเด็กจะแยกแยะไม่ออกระหว่างในเรื่องของเพศสัมพันธ์ การสืบพันธุ์ เพศศึกษา หนำซ้ำยังไม่มั่นใจว่าเด็กควรจะเรียนรู้อะไรให้เหมาะสมกับแต่ละช่วงวัย
แนวคิดการสอนเพศศึกษายุคนี้ จะไม่ได้มุ่งเน้นว่าเป็นเรื่องชองเรื่องกามอารมณ์ (sex) แต่ให้ทัศนคติว่านี่คือกระบวนการที่จะสร้างภูมิคุ้มกันทางเพศให้แก่เด็กและเยาวชน ลดผลกระทบ ซึ่งอาจเกิดขึ้นจากพฤติกรรมทางเพศที่ไม่เหมาะสมเมื่อเติบโตไปเป็นวัยรุ่น
การสอนเพศศึกษาน่าจะครอบคลุมไปถึงเรื่องของ พัฒนาการทางด้านร่างกาย อารมณ์ สังคมมนุษยสัมพันธ สุขภาพทางเพศ ทักษะการใช้ชีวิต พฤติกรรมทางเพศ สังคมและวัฒนธรรม
สิ่งที่น่าเป็นห่วงยิ่งก็คือ เด็กในยุคปัจจุบันมีช่องทางในการเข้าถึงสื่อต่างๆอย่างมากมาย
และง่ายดาย แถมยังมีอันตรายแฝงเร้นอย่างที่ผู้ใหญ่อย่างเราๆก็คาดไม่ถึง เราในฐานะคุณพ่อคุณแม่ คงต้องปรึกษาหารือกันและเรียนรู้เอาใจใส่ ในเรื่องนี้กันอย่างจริงจัง
ยิ่งดูจากผลการสำรวจที่พบว่า ในบ้านเรานั้น คุณพ่อแม่มีบทบาทในการสอนเรื่องเพศแก่ลูก แค่ ร้อยละหนึ่งเท่านั้น ซึ่งนับได้ว่าน้อยที่สุดในโลก ! (โดยเฉลี่ยของทั่วโลกก็อยู่แค่ ร้อยละ 12 ซึ่งก็ถือว่าน้อยอยู่ดี) แสดงให้เห็นแนวโน้มเลยว่า เด็กๆเมื่อเติบโตเป็นวัยรุ่น พวกเขาก็จะหาความรู้เรื่องเพศกันเอง หรือจากผู้อื่น แหล่งอื่น ที่ไม่ใช่พ่อแม่ ซึ่งอาจอันตรายกว่าที่คาดคิด เกิดเป็นค่านิยมที่ผิดๆ จะก่อให้เกิดความเสียหายต่อสังคมอย่างคาดไม่ถึง
เรื่อง : รศ.นพ.อดิศักดิ์ ผลิตผลการพิมพ์
ภาพ : shutterstock
ที่มาจากคอลัมน์ : Kids’Safety ฉบับเดือนมิถุนายน 2554