เรื่องราวดีๆ เกี่ยวกับกระเป๋านักเรียนแสนหนัก กับการเดินไปโรงเรียนของเด็กญี่ปุ่น นั้นสามารถให้แง่คิดดีๆ จนคุณพ่อท่านหนึ่งนำมาแบ่งปันผ่านเว็บไซต์ pantip ถึงการเดินไปโรงเรียนของลูก
ผู้ปกครองต้องช่วยจัดกระเป๋านักเรียนของลูก
หากท่านเคยดูการ์ตูนประจำชาติของญี่ปุ่นอย่างโดราเอม่อนจะเห็นว่านักเรียนทุกคนต้องสะพายกระเป๋านักเรียนทรงญี่ปุ่นที่หน้าตาเหมือนกัน ซึ่งปัจจุบันก็ยังนิยมทรงดังกล่าวอยู่ และคุณครูจะซีเรียสมากว่ากระเป๋านักเรียนของเด็กนักเรียนจะต้องเรียบร้อย บรรจุไปด้วยสมุด และกล่องดินสอที่มีดินสอเหลาไว้พร้อมใช้งาน และต้องมีเสื้อกันฝน สมุด หนังสือเรียนตามตารางเรียน
กระเป๋าของนักเรียน ป.1 ในญี่ปุ่นหนักราว 5 กิโลกรัม
นอกจากกระเป๋าดินสอ สมุด หนังสือ ของใช้อื่นๆ ที่จำเป็นอย่างเช่น ผ้าเช็ดมือ ผ้าเช็ดหน้า กระดาษทิชชู่ ชุดพละ ก็ต้องห้อยไว้ข้างๆ นอกกระเป๋า โดยเล่ากันว่าครูชั้น ป.1 จะไม่เหมือนกับครูอนาล จะเข้มงวดมาก หากพ่อแม่ไม่สนใจกำกับให้ลูกจัดกระเป๋าไปโรงเรียนอย่างสมบูรณ์แล้วครูจะโกรธมาก ซึ่งจะมากล่าวตักเตือนคุณพ่อคุณแม่โดยตรง
เด็กญี่ปุ่น 6 ขวบ ต้องข้ามถนนเป็น
เด็กวัยประถม จะต้องเรียนรู้เรื่องสัญญาณจราจร กฏระเบียบต่างๆ เกี่ยวกับการจราจร และที่สำคัญจะต้องข้ามถนนเป็นตั้งแต่ 6 ขวบ ซึ่งถือเป็นพื้นฐานการใช้ชีวิตที่สำคัญ และเมื่อมีรถหยุดให้จะต้องรู้จักขอบคุณคนขับรถ และขอบคุณคุณตำรวจ การขอบคุณทำให้คนที่หยุดรู้สึกดี ซึ่งมีผลให้ครั้งหน้าเขาจะหยุดรถให้อีก และเห็นใจคนข้ามถนน และเด็กน้อยจะต้องยกมือขึ้นเมื่อข้ามถนน เพราะการยกมือจะทำให้คนขับเห็นพอดีชัดเจน เนื่องจากมีความสูงที่เพิ่มขึ้น
อ่านเรื่อง “ข้อคิดจากการ “เดินไปโรงเรียน” ของเด็กญี่ปุ่น ” คลิกหน้า 2
เด็กญี่ปุ่นต้องเดินไปโรงเรียน
ค่านิยมทางการศึกษาของเขาจะแตกต่างกับบ้านเราตรงที่พ่อแม่ชาวญี่ปุ่นต้องให้ลูกเรียนโรงเรียนใกล้บ้านเพราะทางอำเภอได้จัดไว้เพื่อความเป็นระเบียบเรียบร้อย ว่าเด็กจะต้องเข้าเรียนประถมที่ไหน ความน่ารักของชุมชนชาวญี่ปุ่นคือมีการกำหนดนัดแนะกับผู้ปกครองของเด็กระดับชั้นเดียวกันให้มาช่วยดูแลเด็กที่จะเดินกลับบ้านตามเส้นทาง ผลัดเปลี่ยนกันมาดูแลและมีอาสาสมัครมาโบกธงให้เด็กข้ามถนน
สรุปข้อคิดจากคุณพ่อ Katorn
- การเริ่มต้นวันใหม่ของเด็กด้วยการออกกำลังง่าย ๆ ด้วยการเดินไปโรงเรียน
- การรู้จักทักทายคนแปลกหน้าในตอนเช้า แรก ๆ ผมก็งง ว่าทำไมเด็ก ๆ ต้องทักคนแปลกหน้า ทั้งๆ ที่ไม่รู้จัก ภรรยาผมเล่าให้ฟังว่า ตำรวจสอนเด็ก เพราะ การทักทายทำให้เรารู้ปฎิกิริยาของคนที่ทัก ทำลายกำแพงความไม่รู้จัก จดจำรายละเอียดได้ หากเกิดเหตุร้าย จะได้ระวังตัว เตรียมตัวดึงตัวสัญญาณกันขโมยติดกระเป๋า (เดี๋ยวไว้ถ่ายรูปให้ดูครับ)
- การให้ความร่วมมือของชุมชน คนแก่ตื่นเช้า ไม่รู้จะทำอะไรก็มาคอยเป็นอาสาสมัครช่วยเด็ก บ้านใกล้เรื่อนเคียง ช่วยกันสอดส่องเด็กเดินทาง ผมว่ามันเป็นการสร้างชุมชนให้ปลอดภัยดีมาก ในตัวเมืองมาก ๆ ผมไม่แน่ใจว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง ผมอยู่นอกเมืองบรรยากาศตอนเช้า ที่เดินผ่านแล้วเจอคนทำกิจกรรมยามเช้า แล้วเด็กก็ส่งเสียงสวัสดียามเช้ากับทุกคนและมีการตอบกลับ ผมว่ามันดีมากครับ
- ความรับผิดชอบต่อชุมชน ในกรณีของผมคือเจอ การก่อสร้าง แน่นอน ญี่ปุ่น เขาไม่ยอมให้วางวัสดุเรี่ยราดอยู่แล้ว ยิ่งหากเป็นทางเดินของเด็ก แม้แต่เศษสีเศษวัสดุเขายังเก็บกวาดตลอดในระหว่างการทำงาน
- ความรับผิดชอบของเด็ก การสอนความรับผิดชอบให้เด็กได้เป็นผู้เดิน เมื่อโตขึ้น เขาก็จะเข้าใจคนเดินถนน และสิ่งต่าง ๆ ที่เขาเคยทำในวัยเด็ก และแน่นอนเขาก็จะมีความรับผิดชอบในการใช้ถนนร่วมกับผู้อื่น
ขอขอบคุณคุณ Katorn ที่นำเรื่องราวดีๆ มาแบ่งปันไว้ให้เราได้อ่านกันนะคะ^^
ที่มา http://pantip.com/topic/35107106