account_circleอย่างไรก็ดี มีวิธีง่ายๆ เพื่อช่วยสังเกตว่าลูกมีบางอย่างผิดปกติหรือไม่ เช่น เขาไม่เคยขอนอนด้วยมาก่อน จู่ๆ ก็ปีนขึ้นเตียงมากลางดึก หรือบ่นกระปอดกระแปดเรื่องอาการทางกาย เช่น ปวดท้องเมื่อเวลานอนมาถึง ถ้าเป็นเช่นนั้นคงต้องเริ่มพูดคุยหาต้นเหตุแห่งปัญหาและช่วยกันหาทางออก อย่างไรก็ดี เรามีวิธีปลอบประโลมวัยทวีนให้ไม่หวาดกลัวยามวิกาลมาฝากกัน
– อธิบายความจริงให้เขาเข้าใจ ว่าทุกๆ คนต้องการเวลา ส่วนตั๊วส่วนตัว ในยามวิกาลเด็กในวัยเท่าเขาก็เช่นกัน
– อ่านเล่มโปรดด้วยกัน แต่เลือกที่ตื่นเต้นน้อยกว่าแฮรี่ พ็อตเตอร์ นอกเสียจากว่าเขายืนยันจะอ่านเล่มนี้ หรืออาจเลือกเปิดเพลง soothing music ให้ลูกฟังเพื่อช่วยให้ผ่อนคลายก่อนนอน
– ช่วยลูกค่อยๆ ปรับตัวรับกับการเปลี่ยนแปลง โดยบอกลูกว่าจะอยู่เป็นเพื่อน 15 นาทีที่เตียง (ของเขา) ในสัปดาห์แรก สัปดาห์ถัดมาจะยืนเฝ้าที่ประตู สัปดาห์ต่อไปจะป้วนเปี้ยนอยู่ข้างนอกใกล้ๆ ห้องเขา วิธีนี้ปกติมักใช้กับวัยเตาะแตะ แต่ดูเหมือนจะได้ผลกับวัยทวีนมากกว่าเสียอีก
– ตั้งธรรมเนียมปฏิบัติก่อนนอน สำหรับวัยเด็กเล็ก คุณให้ลูกอาบน้ำ อ่านนิทานก่อนนอนทุกๆ คืน วัยทวีนที่ฝึกนอนเดี่ยว ก็ควรคงธรรมเนียมเดิมเช่นกัน
น่าแปลกใจ…45 เปอร์เซ็นต์ ของคุณแม่ชาวอเมริกันให้ลูกวัย 8 – 12 ปีนอนด้วยเป็นครั้งคราว และ 13 เปอร์เซ็นต์ยอมให้ลูกนอนด้วยทุกๆ คืน
บทความโดย: กองบรรณาธิการนิตยสารเรียลพาเรนติ้ง