เพราะเวลาเข้านอนคือเวลาที่พวกเขาจะต้องแยกจากพ่อแม่สุดรัก ของเล่นสุดหวงและกิจกรรมสุดมัน เด็กบางคนยังกลัวความมืด และกลัวว่าจะถูกทอดทิ้งให้อยู่คนเดียวอีกด้วย
ถ้าถึงเวลา (ที่คุณอยาก) นอนแล้วเจ้าหนูโยเย เรามีวิธีรับมือดีๆ มาให้คุณพ่อคุณแม่ลองทำตามดูค่ะ
อย่าทำโทษลูกบนเตียงนอน เพราะจะยิ่งตอกย้ำความรู้สึกที่ว่า เตียงช่างเป็นพื้นที่ที่ไม่น่าพิสมัยเอาเสียเลย
อธิบายว่าการนอนเป็นเรื่องจำเป็น หนูจะได้โตขึ้นเป็นเด็กแข็งแรง จะได้ไปวิ่งเล่นและทำอะไรสนุกๆ ได้ บอกเจ้าตัวเล็กด้วยว่าใครๆ เขาก็นอนกันทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นคุณตาคุณยายน้าตอง พี่แก้ว รวมถึงเพื่อนๆ ของลูกด้วย
เลื่อนเวลานอนออกไป ถ้าเจ้าหนูใช้เวลาราว 1 ชั่วโมงหรือมากกว่านั้นกว่าจะหลับ ลองเลื่อนเวลานอนของเขาออกไปจากเดิมอีกสักครึ่งชั่วโมงกำลังดี
ตั้งเวลา ก่อนจะพาหนูน้อยเข้านอน คุณแม่อาจตั้งเวลาไว้ล่วงหน้าสัก 10 นาทีเพื่อให้เขาได้เตรียมตัว อย่าลืมตรวจดูให้แน่ใจว่าลูกไม่ได้เล่นอะไรติดพันอยู่ (เพราะถ้าคุณไปฉุดเขามารับรองว่าเรื่องยาวแน่)
อย่าบังคับลูก ถ้าเจ้าหนูยังไม่เพลีย ลองเปิดเพลงกล่อมหรือเปิดหนังสือภาพให้เขาดูจนกว่าจะง่วง ทั้งนี้มีข้อแม้ว่าต้องให้เขาทำสิ่งเหล่านี้บนเตียงเท่านั้น
หาตัวช่วยให้เขาอุ่นใจ แล้วเอามาวางไว้ใกล้ๆ เจ้าตัวเล็กเช่น ตุ๊กตาตัวโปรดหรือเสื้อยืดตัวที่คุณแม่เคยใส่ แต่อย่าเผลอใช้ตัวเองเป็นตัวช่วยล่ะ เพราะถ้าคุณอยู่กับเขาจนหลับลูกก็จะเคยชิน และงอแงให้คุณอยู่กับเขาทุกๆ คืน
อย่ามัวอ้อยอิ่ง ถ้าลูกชวนคุยหรืออ้อนอะไรมาขณะที่คุณส่งเขาเข้านอน ให้ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ถ้าเป็นไปได้ให้คุณไปยืนตอบคำถามเขาอยู่หน้าประตู เมื่อลูกเห็นว่าดึงตัวคุณไว้ไม่ได้ เขาก็จะละความพยายามเอง จากนั้นให้จบบทสนทนาว่า “ไม่ถามแล้วนะจ๊ะ แม่ไปนอนแล้วลูกราตรีสวัสดิ์นะคนดี แม่รักหนูนะ แล้วเจอกันตอนเช้าจ้ะ”
หยอดคำชม ถ้าหนูน้อยยอมนอนง่ายๆ อย่าลืมกล่าวคำสรรเสริญหรือติดดาวให้ทุกครั้ง รับรองว่าลูกจะอยากเข้านอนมากขึ้นอีกโขเลยละใครว่าเด็ก (ทุกคน)
บทความโดย: กองบรรณาธิการนิตยสารเรียลพาเรนติ้ง