เรื่องนี้ขึ้นอยู่กับว่าลูกรับเรื่องน่ากลัวเหล่านี้ผ่านสื่อไหน ถ้าเปรียบเทียบระหว่างการอ่านเรื่อง แม่นาคพระโขนง จากหนังสือ กับการชมภาพยนตร์หรือดูละคร อย่างแรกน่ากลัวน้อยกว่าแน่ๆ เพราะเด็กวัยเรียนสามารถควบคุมโลกจินตนาการของตนได้แล้ว อะไรที่เขา รับรู้ แต่ไม่ได้ เห็นภาพ จึงสร้างความกลัวได้น้อยกว่า เทคนิคก็คือ หากลูกงอแงอยากดูหนังผี (ทั้งที่กลัว) ลองอ่านหนังสือ (แบบไม่มีภาพ) หรือเล่าเรื่องให้เขาฟังเสียก่อน จะช่วยลดความเสี่ยงต่อการเกิดฝันร้ายได้
ความจริงแล้ว เรื่องผีแบบคลาสสิก หรือเรื่องลึกลับสมัยใหม่ เป็นเครื่องมือที่ดีในการส่งเสริมการเจริญเติบโตทางด้านจิตใจของเด็กๆ วัยเรียน การอ่านเรื่องของฮีโร่หรือนางเอกที่ต้องผจญกับเรื่องร้ายๆ จะทำให้ลูกเรียนรู้วิธีจัดการกับความโกรธ การแยกจากพ่อแม่ หรือการตั้งความคาดหวังในชีวิต ฯลฯ เด็กๆมักเปรียบเทียบเรื่องของตนเองกับเรื่องราวที่ได้ฟัง และนำเอาวิธีแก้ปัญหาในเรื่องมาทดลองใช้กับชีวิตของเขาเอง
นอกจากนี้ข่าวภาคค่ำหรือภาพน่ากลัวในหนังสือพิมพ์ก็อาจส่งผลกระทบต่อจิตใจของเด็กๆ คุณควรเตรียมตัวให้พร้อมที่จะตอบคำถามหรือข้อสงสัยของลูกอย่างชัดเจนและสร้างสรรค์ด้วยนะ
บทความโดย: กองบรรณาธิการนิตยสารเรียลพาเรนติ้ง