account_circle
บอกตรงๆ จะดีที่สุดค่ะ บอกลูกได้เลยว่า “เป็นสิทธิตามหน้าที่ของแม่ที่จะเลือกคนที่จะอยู่กับลูกตอนที่แม่ไม่อยู่ ซึ่งแม่ก็อยากให้คนนั้นพร้อมดูแลลูก หรือบอกลูกได้ว่าอะไรควรหรือไม่ควรทำ และตอนนี้แม่ยังไม่วางใจว่าครอบครัวของเพื่อนสนิทลูกคนนี้จะพร้อมอย่างที่แม่ว่ามา”
ลูกอาจจะไม่ชอบใจกับคำอธิบายนี้ แต่ “ในฐานะแม่” คุณต้องทำ คุณไม่เพียงแต่จะต้องคอยสังเกตเพื่อนของลูก แต่ยังต้องคอยสังเกตพ่อแม่ของเพื่อนลูกด้วย นอกจากนี้ลูกวัยนี้ก็โตพอที่จะเข้าใจได้ว่าพ่อแม่ทุกคนมีวิธีการดูแลสมาชิกในบ้านไม่เหมือนกับพ่อแม่ของเขา กฎของแต่ละบ้านย่อมแตกต่างกัน จึงไม่ใช่เรื่องโหดร้ายอะไรหรอก “ที่กฎของบ้านเพื่อนลูกยังไม่ใช่สำหรับคุณ กฎของบ้านเพื่อนอาจยืดหยุ่นมากเกินไปสำหรับคุณดังนั้นก็ให้ลูกเล่นที่บ้านเราน่าจะดีกว่า”
ที่สำคัญอย่าลืมตบท้ายกับลูกด้วยว่า “นี่เป็นความลับระหว่างหนูกับแม่นะ อย่าให้เพื่อนของลูกรู้ เพราะเขาอาจจะรู้สึกไม่ดีและคิดว่าเราไม่ชอบครอบครัวเขานะจ๊ะ” ไม่อย่างนั้น ด้วยความซื่อของเด็กวัยนี้ เขาอาจเผลอโพล่งบอกเพื่อนไปตรงๆ “เราไปเล่นบ้านเธอไม่ได้แล้วละ แม่เราไม่ชอบแม่เธอ”…! !
บทความโดย: กองบรรณาธิการนิตยสารเรียลพาเรนติ้ง