account_circle
5.ครอบครัวฉันอบอุ่น ทำไมฉันร้องไห้ทุกวัน
เรื่องของเด็กคนนี้ ผมมานั่งคิดว่าการเลี้ยงเด็กคนหนึ่ง เราแทบคาดเดาผลลัพธ์ที่จะออกมาไม่ได้จริงๆ เด็กคนนี้เค้าจะชอบคุยกับผมเป็นประจำ แต่ก่อนพ่อแม่เค้ากลุ้มใจมากว่า ทำไมเลี้ยงลูกเอาใจใส่ทุกอย่าง กลับกลายเป็นว่าเด็กกลายเป็นเด็กที่ซึมเศร้า วันๆ อยู่ในห้องคนเดียว ไม่คุยกับใคร น้ำตาเด็กไหลทุกวัน ผมได้รับรู้เรื่องราวจึงอยากเข้าไปคุยด้วยกับเด็กคนนี้ แต่เด็กเค้าคุยได้น้อยมาก มีอยู่วันหนึ่งผมได้เจอแม่ของเด็กคนนี้ แม่เค้าเล่าว่า แม่ไม่เข้าใจ ลูกเป็นเด็กซึมเศร้าได้อย่างไร ทั้งๆที่ ถาม ดูแลเอาใจใส่ทุกอย่าง เที่ยวก็พาไปเที่ยว เลี้ยงลูกมาเนี้ย รักลูกมาก กอด หอมทุกวัน ดูแลสอนการบ้านให้ อะไรให้ทุกอย่าง เวลาลูกทำผิดก็อบรมสั่งสอนพอควร แม่ไม่เข้าใจ ทำไมลูกจึงเป็นซึมเศร้าได้ ผมก็เลยเริ่มหาข้อมูลของเด็กคนนี้ ดูและโทรถามพฤติกรรมกับแม่เค้าตลอด หาเหตุปัจจัยที่เป็นซึมเศร้าไม่พบ ซึ่งผมก็ลองหาข้อมูล จนกระทั่งผมหาเจอข้อมูลหนึ่งเข้าในระหว่างที่คุยกับเด็กคนนี้ หนูรู้สึกอึดอัดใช่เปล่า ผมถามเด็ก เด็กก็ไม่ตอบ ครูรู้นะว่าหนูชอบอะไร เด็กก็เงียบ หนูชอบก๋วยเตี๋ยวน้ำตกใช่ไหม สักพักเด็กน้ำตาเริ่มไหล ครู หนูอยากอยู่กับครูนะ ผมเข้าใจนะเดี๋ยวนั้นเลยว่าทำไมเด็กจึงเป็นโรคซึมเศร้า
(บทความแนะนำ ประสบการณ์ของคุณพ่อ เมื่อพบว่าลูกเปลี่ยนไป)
วิเคราะห์ปัญหาของเด็ก เด็กคนนี้สาเหตุที่เด็กคนนี้เป็นโรคซึมเศร้า มันอาจจะเป็นเหตุผลที่ยากนะ เด็กคนนี้เป็นโรคซึมเศร้าเพราะพ่อแม่เดาใจลูกไม่ถูก ในหลายๆ ครั้ง พ่อแม่มักสังเกตพฤติกรรมลูกและคิดว่า ลูกคงต้องชอบอย่างนั้นอย่างนี้ จริงๆ ในเรื่องของการวิเคราะห์ ถ้าพ่อแม่วิเคราะห์ไม่เก่ง เท่าไรและเด็กไม่ค่อยอบอุ่น ปัญหาเหล่านี้จะไม่มี แต่กับครอบครัวที่อบอุ่นมากๆ เรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องที่สำคัญมาก พ่อแม่ที่เดาใจลูกไม่ได้ ก็เหมือนกับลูกได้ขาดความอบอุ่นทางจิตใจ เสมือนเหมือนโดนตี มันเจ็บกว่ามาก เรื่องเหล่านี้อาจจะยาก ผมได้อธิบายพ่อแม่ไป พักหลังๆ เด็กสดใสมากขึ้นดีขึ้นละครับ
6.ลูกของฉันว่านอนสอนง่ายจริงหรือ
เรื่องนี้เป็นเรื่องของครอบครัวหนึ่งในโรงเรียน จริงๆ ผมก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตัวเด็กหรอก เพียงแต่ว่าวันนั้นใช้เด็กคนนี้ส่งเอกสารให้ห้องธุรการเพราะเราติดสอนอยู่ ปัญหาอยู่ที่ว่าเด็กคนนี้ส่งเอกสารผิดที่ จนห้องธุรการถามผม ผมก็เลยไปถามเด็กคนนี้ ว่าทำไมถึงไปส่งเอกสารผิด เด็กบอกว่าก็ครูบอกให้ส่งห้องธุรการ ผมก็เอาไปส่งให้ เด็กดันไปส่งที่โต๊ะใครก็ไม่รู้ ทั้งๆ ที่เราก็บอกโต๊ะแล้วนะ มาคราวต่อไป ไม่รู้ชะตามันถูกกันหรือไงก็ไม่รู้ เด็กคนนี้ก็เดินผ่านห้องที่ผมสอน ผมเองวันนั้นก็ดันลืมเอกสารไว้ที่ห้องธุรการ ผมก็เลยบอกให้เด็กคนนี้ไปเอา รอบนี้ผมบอกละเอียดมาก ระหว่างที่ผมสอนไปจนหมดชั่วโมง เด็กคนนี้ก็ไม่กลับมา ผมก็เลยเดินไปตามเอกสารเอง สิ่งที่ผมเห็นเด็กคนนี้ก็หาเอกสารใหญ่เลย ผมเลยถามว่า เธอไม่เห็นหรือไง เด็กตอบว่า ครับผมหาไม่เจอจริงๆ ผมเองก็เริ่มรู้สึกสงสัยว่าเด็กคนนี้ เป็นอย่างไรกันแน่ ตอนเย็นแม่เด็กคนนี้มารับ มาถึงก็สั่งเลย ลูกการบ้านเอามาหรือเปล่า ดินสอยางลบใส่กระเป๋าหรือยัง ไหนเปิดดูสิ ผมก็เลยลองถามแม่เค้าดู แม่เค้าบอกว่า เนี้ย ไม่สั่งก็ไม่ทำ ต้องสั่งอยู่ตลอดเลย งานบ้าน การบ้าน อาบน้ำ กินข้าว ก็สั่งหมด จริงๆ เค้าก็ทำตามเราทุกอย่างนะ แต่ทำไมเป็นแบบนี้เนี้ย คิดเองไม่ได้เลยหรือไง ผมก็เข้าใจทันนี้ และเดาความเป็นมาของเด็กนี้
วิเคราะห์ปัญหาของเด็ก เกิดจากแม่เค้าจะใช้คำสั่งให้ทำนู่น ทำนี่อยู่ตลอดเวลา เด็กคนนี้เป็นเด็กที่ไม่ต่อต้านคำสั่งก็เลยทำตามที่แม่สั่งจนได้ ไม่ว่าแม่สั่งอะไรก็ทำ พอเวลาผ่านไปแม่เด็กก็ออกคำสั่งมาขึ้นเรื่อยๆ เพราะการที่ออกคำสั่งบ่อยๆ จะทำให้เด็กคิดไม่เป็น ไม่รู้ว่าอะไรควรทำอย่างไร ดูแลตนเองไม่ได้ ปัญหาจะรุนแรงขึ้น จนกระทั่งเด็กรู้สึกอะไรก็ไม่ตอบสนอง รอคำสั่งอย่างเดียว เช่น ต้องบอกให้กินข้าว ต้องบอกให้เข้าห้องน้ำเวลาอึ ใช้ความคิดตัวเองตัดสินใจไม่ได้ ซึ่งโตขึ้นจะไม่สามารถแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นกับชีวิตตนเองได้
เลี้ยงลูกให้ เก่ง ดี มีสุข ไปกับเรา คลิกติดตามที่