สำหรับลูก การเรียนรู้เริ่มต้นที่บ้าน สำหรับคุณ การเรียนรู้เริ่มต้นที่ความเป็น “พ่อแม่” และนี่ก็คือเสี้ยวหนึ่งของบทเรียนจากลูกต่างวัย
วัยทารก
ตอนแรกเกิดและยังอยู่ที่โรงพยาบาล กลางวันเลี้ยงง่าย กลางคืนไม่ร้องกวน = ตอนออกจากโรงพยาบาลและกลับมาอยู่ที่บ้าน กลางวันเลี้ยงง่าย (เพราะหลับลูกเดียว) แต่ร้องกวนทั้งคืน
กินนมเก่ง ร้องหิวนมบ่อยกว่าปกติ = งอแงตลอดช่วงเย็น (เพราะท้องอืด)
ติดแม่สุดๆ แม่เท่านั้นที่ต้องการ = คำแรกที่พูดคือ “ปะป๊า”
วัยอนุบาล
ตื่นเต้น เห่อโรงเรียน ตั้งหน้าตั้งตารอวันเปิดเทอม = ร้องไห้หน้าโรงเรียนทุกเช้า บางเช้าแถมอาเจียนรดคุณครูด้วย
วันนี้ถูกใจเมนูที่เตรียมให้ ฟาดเรียบโดยไม่ต้องตามป้อน = พรุ่งนี้เปลี่ยนใจ ไม่ชอบแล้วเมนูนี้ ทำเมนูอื่นให้หน่อยนะ
เริ่มปรับตัวได้ ไม่ร้องไห้หน้าโรงเรียนแล้ว = ติดหวัดเพื่อนจนป่วยงอมแงม ต้องลาหยุดหลายวัน กลับมาเริ่มงอแงใหม่
วัยเรียน
การบ้านลูก = การบ้านพ่อแม่
ลูกใกล้สอบ = พ่อแม่เร่งทบทวนความรู้เพื่อช่วยติว
ลูกเข้าค่าย = พ่อแม่มีเสื้อผ้าเน่ากระเป๋าใหญ่ให้จัดการ
วัยทวีน
“แป๊ปนึง” = ไม่ต้องรอ (เพราะนานมาก)
พ่อแม่สมัยก่อนต้องมีเวลานั่งคุยกับลูก = พ่อแม่สมัยนี้ต้องมีเวลานั่งแชทกับลูก
ลูกอยากไปเดินเที่ยว/ดูหนัง = พ่อแม่ไม่ต้องพาไป แค่อนุญาตให้ไปกับเพื่อนก็พอ
เรื่อง: จิรประภา
ภาพประกอบ: ข้าวตู