ถ้าผมจะพูดว่า ไม่เคยมีสักคืน ที่เจ้าปูนปั้นจะไม่ได้หัวเราะ ไม่ได้ขำ ไม่ได้อมยิ้มก่อนเข้านอน ผมไม่คิดว่าเป็นการพูดเกินไป อืมมม … เพราะเราไม่อยากให้มี แม้สักคืนที่เจ้าตัวป่วนเข้านอนอย่างไม่มีความสุข
ภารกิจในการส่งเจ้าปูนปั้นเข้านอน เป็นภารกิจสำคัญของครอบครัวนี้เลยฮะ เพราะนั่นจะทำให้เขาหลับสบายและพักผ่อนได้เต็มที่ ลองนึกถึงตัวเราเองสิฮะ คืนไหนที่เรามีความสุข ความสบายใจก่อนเข้านอน เราจะหลับแบบมีความสุข เมื่อตื่นมาก็สดชื่น และเมื่อเริ่มต้นวันได้ดี มันก็มีแนวโน้มที่จะดีไปทั้งวัน
ตั้งแต่เจ้าปูนปั้นอยู่ในท้อง เราก็กล่อมเขาเข้านอนโดยร้องเพลงผ่านผนังพุงหม่าม๊าให้เขาฟัง และอ่านนิทานให้เขาฟังทุกคืน ตอนนั้นเพลงที่ร้องจะวนอยู่ 2 เพลง คือ ‘พ่อกล่อมลูก’ ของเฉลียง ซึ่งเสียงของพี่แต๋ง ทำให้ผมเกิดแรงบันดาลใจ (ตั้งแต่ยังไม่มีแฟน) ว่าเมื่อผมมีลูกผมจะร้องเพลงนี้กล่อมลูก อีกเพลงคือ ‘กล่อม’ ของคุณฟลุ๊ค แม้จะเป็นเพลงกล่อมสาว แต่เมื่อเอามาร้องกล่อมเจ้าตัวป่วน ก็ม่วนใจ๋เหลือเกิน
เราจะมีกิจกรรมก่อนนอนกับเจ้าปูนปั้นหลายอย่าง ซึ่งก็ปรับไปให้เหมาะในแต่ละช่วงเวลาที่เขาเติบโต ปูนปั้นเองก็จะมีความสนใจที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆ นั่นเป็นหน้าที่ที่เราจะหากิจกรรมที่จะทำให้เขาสนุกมาทำกันก่อนส่งเขาเข้านอนที่จะสร้างรอยยิ้มและเสียงหัวให้กับเจ้าปูนปั้น มาอ่านกันพอเพลินๆ นะฮะ ว่าเราทำอะไรกับเจ้าปูนปั้นก่อนนอนบ้าง เผื่อคุณพ่อคุณแม่จะลองเอาไปใช้กันบ้าง
อ่านนิทาน : ช่วยส่งเสริมพัฒนาการ จินตนาการให้เด็กๆ ได้มากเลยฮะ แต่ไฮไลต์ที่ทำให้เกิดความสนุกจะอยู่ที่ ท่าทางประกอบการเล่านิทานครับ และเคล็ดลับอยู่ที่ความเยอะของท่าประกอบของปะป๊า หม่าม๊านี่แหละครับ ลูกตาของเจ้าปูนปั้นจะมีแวววิบๆ ขึ้นมาเลย และเจ้าปูนปั้นก็จะสนุกตามทั้งออกเสียง ทำท่าตาม สนุกมากทีเดียว จนบางที ก็เกิดนิทานเรื่องใหม่ๆ ขึ้นมาด้วย
อ่านหนังสือด้วยกัน : หนังสือประเภทที่เจ้าปูนปั้นชอบ เกี่ยวกับ รถไฟ รถยนต์ เรือ เครื่องบิน และสารพัดเครื่องจักร ซึ่งเปิดหนังสือไปด้วยกัน อธิบายให้ปูนปั้นฟัง ว่าอะไรทำงานอย่างไร คุณจะได้เห็นแววตาสนุกสนาน อยากเรียนรู้ ตื่นเต้นกับสิ่งใหม่ๆ ปูนปั้นก็จะขอให้อ่านซ้ำในจุดที่ชอบ และต่อให้เล่าซ้ำๆอีกกี่ที ปูนปั้นก็จะยังสนุกตื่นเต้นทุกที
เล่นจ๊ะเอ๋ : อันนี้เป็นการละเล่นสุดคลาสสิคของเด็กทุกคนบนโลกใบนี้เลย แต่ควรเพิ่มสีสันเข้าไปอีกสักหน่อยเพื่อให้เสียงหัวเราะจะกระจายเต็มห้อง เช่นแทนที่จะแค่เอาผ้าปิดหน้าแล้วจ๊ะเอ๋ การแอบหลังตู้ ใต้โต๊ะ หรือสอนให้ทำท่า จุ๊จุ๊จุ๊ ก็ทำให้เจ้าปูนปั้นรู้สึกว่าการจ๊ะเอ๋นั่นดูลึกลับขึ้น ยิ่งปะป๊า หม่าม๊าทำท่าเหมือนตกใจมากที่ถูกจ๊ะเอ๋ เจ้าตัวยุ่งก็สนุกขึ้นกว่าปกติอีก 2.5 เท่า
ขี่ม้าก็อบก็อบ : อันนี้เจ้าปูนปั้นชอบมาก แต่ถ้าแค่ขี่เดินไปมา มันไม่สนุกเท่าให้เขาขี่แล้วปะป๊าควบเร็วๆ ช้าๆกระโดดไปมารอบห้อง พร้อมกับทำเสียง ‘ก่อบ ก่อบ’ ยิ่งมีการขึ้นลงจากเก้าอี้ ที่นอน เจ้าปูนปั้นสนุกชะมัด
เล่นรถ : ของโปรดอีกอย่างของเจ้าปูนปั้นเลยฮะ แต่เทคนิคในการเพิ่มความสนุกคือ มันจะต้องวิ่งไปในที่ที่ไม่ควรไป เช่นเจ้าปูนปั้นชอบแกล้งไถรถเข้าไปใต้เตียง ความสนุกจะมาอยู่ที่การหาทางเอาเจ้ารถคันนั้นออกมา เมื่อไม่สำเร็จก็จะมาเรียกให้ปะป๊าช่วย (อันนี้ไม่ได้ต้องเล่นเหมือนกันทุกบ้านนะครับ เคล็ดลับของใครของมัน)
เล่นรถไฟ : อันนี้หมายรวมทั้งรถไฟของเล่น สุดโปรด และขบวนรถไฟสามคน พ่อ แม่ ลูกมาต่อเป็นขบวนรถไฟ ยิ่งมีการเดินเข้าออกตามห้องโน้นห้องนี้แล้วหละก็ ไม่สนุกให้รู้ไปสิ
ขับเครื่องบิน : อันนี้คุณต้องกางปีก 2 ข้างออกแล้วคุณก็ต้องเดินร่อนไปมา พร้อมทำเสียงเครื่องยนต์ที่คำราม สนุกมากนะเออ เคล็ดลับอยู่ที่ การบินผาดโผนเฉี่ยวไปมา ยิ่งพอได้รับคำชมว่าเป็นนักบินที่เก่งเนี่ย ถึงกับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยครับ
ร้องเพลง : อันนี้เป็นการฝึกเชาว์ของปะป๊า หม่าม๊าเลยทีเดียว เพราะนอกจากจะร้องเพลงทั่วๆ ไปที่เจ้าปูนปั้นชอบแล้ว เราจะถามปูนปั้นว่า อยากฟังเพลงอะไร แล้วเจ้าปูนปั้นก็จะคิดสารพัดชื่อเพลงที่เขาอยากให้เราร้องขึ้นมาเช่น เพลง bus, เพลง car, เพลง central, เพลง engine และอื่นๆ ซึ่งไม่มีในระบบความจำของเรา คราวนี้ก็อยู่ที่ปะป๊า หม่าม๊าหละว่าจะร้องออกมายังไง แต่ไม่ว่ายังไง เจ้าปูนปั้นก็ชอบใจ แถมมีขอให้ร้องซ้ำด้วยนะเออ
นอกจากเราจะให้เขาเข้านอนอย่างมีความสุขแล้ว ตอนปลุกให้ตื่น เราก็จะมีวิธีการปลุกแบบสนุกๆ เช่น ปะป๊าหม่าม๊าจะแอบไปร้องเพลงข้างหูเบาๆ ซึ่งเจ้าตัวยุ่งก็จะมีอมยิ้มแกล้งหลับ ไม่ยอมลืมตา, บางครั้งเราก็จะไปยืนพูดลอยๆ ว่าจะมีใครมาช่วยปะป๊าเลือกเสื้อผ้า ช่วยใส่เข็มขัดให้ปะป๊ามั้ยน้อ (เจ้าปูนปั้นชอบมาเลือกเสื้อผ้าให้ และชอบร้อยเข็มขัดให้ปะป๊า) เป็นต้น … เพื่อให้เขาลืมตามาดูโลกด้วยรอยยิ้มทุกวัน
ด้วยเราอยากเห็นรอยยิ้มเจ้าปูนปั้นตลอดเวลา ปะป๊ากับหม่าม๊าจึงมีหน้าที่ที่จะสร้างรอยยิ้มให้เขามีความสุขก่อนนอน ซึ่งมันไม่ยากหรอกครับ และยิ่งมานึกดูให้ดี เวลาที่เจ้าตัวป่วนยิ้มให้เราก่อนนอน หรือ มีเสียงหัวเราะคิกคักก่อนจะหลับตา … คุณว่าใครกันแน่ที่มีความสุขกว่ากัน เจ้าตัวน้อย หรือ ว่าคุณ สำหรับผมไม่ต้องถามเลย บางครั้งผมแอบมีน้ำตาคลอๆ ด้วยความอิ่มใจเสียด้วยซ้ำ
บทความโดย: บรรทัดที่สิบเอ็ด (พ่อเอก-จิรัฏฐ์ สิริเฉลิมพงศ์)